Tutoriale
Wśród angielskich uczelni Oksford znany jest ze swojego systemu tutorialowego, a więc z organizacji spotkań pomiędzy profesorem a studentami, które odbywają się w małych grupach od jednej do czterech osób. Format tego spotkania zależy od prowadzącego – bywają to zagorzałe dyskusje na temat kwestii spornych, zwykłe lekcje, podczas których profesor upewnia się, że studenci zrozumieli omawiany temat, albo spotkania instruktażowe skupiające się na słabych i mocnych stronach przesłanych esejów.
Bez względu na format, stanowią one jednak świetną formę podsumowania i skondensowania zdobytej wiedzy, pozwalając na dokładne zrozumienie tematu (albo też zorientowanie się, że dotychczasowa interpretacja była całkowicie błędna ;) ), zadanie pytań i zorientowanie się, które pozycje z rozległej listy lektur trzeba będzie jednak odświeżyć.
Co więcej, chociaż tutoriale potrafią być stresujące, zdecydowanie motywują; pozwalają też na wyrażenie własnej opinii podczas bardzo ciekawych dyskusji z autorytetami w danej dziedzinie, a bardzo często jednocześnie autorami naszych podręczników i innych publikacji.
Eseje
Wśród studentów nauk humanistycznych i społecznych, a także podczas niektórych zajęć z przedmiotów ścisłych, bardzo ważnym elementem oceniania są eseje, czyli krótkie prace naukowe przygotowywane w oparciu na przeczytane materiały. Generalnie przyjmuje się, że listy lektur są za długie, aby możliwe było przeczytanie wszystkich wymienionych tam pozycji – opinia ta dominuje nie tylko wśród studentów, ale też wykładowców. Nie znaczy to jednak, że nie trzeba rozważnie wybrać jak największej listy pozycji, do których później nawiązujemy w pracach pisemnych oraz podczas tutoriali. Standardowo powinno się pisać po jednym eseju na każde zajęcia. Od prowadzącego zależy, kiedy i w jakiej formie musi być on oddany – moim zdaniem najgorsze są prace, które muszą być wydrukowane i fizycznie dostarczone do college’u na 9 rano – co jest niewygodne zwłaszcza dla tych, którzy wynajmują domy w pewnej odległości od budynku. Prace pisemne stanowią podstawę oceniania zarówno podczas trymestru, jak i w trakcie egzaminów. Wśród nauk ścisłych ich odpowiednik stanowią karty pracy z zadaniami do rozwiązania.
Seminaria
Spotkanie w grupie większej niż tutorialowa, ale mniejszej niż ta pojawiająca się na wykładzie, to seminarium. Od tutorialu różni się tym, że mniej przypomina dyskusję, a bardziej formalne zajęcia, które wciąż jednak odbywają się w stosunkowo małej grupie – zazwyczaj od 8 do 15 osób. Niektórzy profesorowie preferują tego typu spotkania, ponieważ pozwalają one wytłumaczyć skomplikowane zagadnienie kilku studentom naraz, bez konieczności powtarzania się, a jednocześnie mogą trwać dłużej: zamiast czterech dwuosobowych tutoriali trwających godzinę, można zorganizować trzygodzinne seminarium dla wszystkich ośmiu studentów.
Ciekawym aspektem seminariów jest możliwość bliższego poznania osób z innych college’ów, jeżeli profesor uczący w więcej niż jednej instytucji zdecyduje się zorganizować zajęcia łączone.
Wykłady
Nie można też zapomnieć o tradycyjnych wykładach, podstawie wielu typów studiów. Na niektórych wydziałach, w tym wydziale prawa, nie są one obowiązkowe, chociaż omawiane na nich tematy pojawiają się na egzaminach, a prowadzący tutoriale często polecają konkretne wykłady w celu poszerzenia wiedzy. Niektóre z nich są też nagrywane i dostępne przez internet na prywatnym serwisie studenckim. Studenci sami decydują, w jakich wykładach uczestniczą i w jakiej formie – bywają tacy, którzy chodzą na niemal wszystkie, oraz tacy, którzy nie pojawiają się na żadnych.
Biblioteki
Tutoriale, eseje, seminaria i wykłady to podstawowe formy przekazywania wiedzy na Uniwersytecie Oksfordzkim. Na uwagę zasługują też biblioteki, stanowiące oddziały sławnej biblioteki Bodlejańskiej, w której znajdują się kopie każdej książki wydrukowanej w Wielkiej Brytanii. W Oksfordzie można znaleźć oddziały college’owe (np. biblioteka Teddy Hall, która znajduje się w historycznym kościele St Peter-in-the-East), wydziałowe (takie jak Law Bod, która zawiera największą kolekcję książek prawniczych poza Stanami Zjednoczonymi), a także te znajdujące się w sławnych budynkach, takich jak Radcliffe Camera. Nie ma jednak wątpliwości, że studenci mają dostęp do wielu książek papierowych, elektronicznych, a także internetowych baz danych – wszystko w celu zdobywania i poszerzania własnej wiedzy. Nic tylko się uczyć!
 |
Justyna Frankowska
