(1899-1976)
Urbanista, profesor, nauczyciel akademicki, wiceprezydent Gdańska.
Pracował, m.in. w zarządach miast Katowice i Warszawa oraz Biurze Planowania Miasta Lwowa. Wiosną 1945 roku przybył do Gdańska jako organizator Urzędu Miasta. Przez dwa lata był wiceprezydentem Gdańska. Zajmował się m.in. nazwami ulic, komunikacją i infrastrukturą. Opracował m.in. szczegółowe plany śródmieścia Gdańska i jego dzielnic (Wrzeszcza, Oruni, Brzeźna). Był zwolennikiem przeniesienia części Śródmieścia na tereny postoczniowe i wyspę Ostrów. Postulował budowę tunelu pod Wisłą i od ul. Nowej Wałowej (dziś: ul. ks. Jerzego Popiełuszki), co dokonało się dopiero w XXI wieku. Był promotorem odbudowy centrum Gdańska w formie historycznej, przy jednoczesnym usunięciu wszystkich pruskich akcentów, nawet przez wyburzenie takich obiektów, jak np. zabudowania Politechniki Gdańskiej czy Dworzec Główny PKP.
Następnie współorganizował Wydział Architektury Politechniki Gdańskiej. Aresztowany w lutym 1950 roku. Bez wyroku był przetrzymywany do lipca 1953 roku w areszcie śledczym w stolicy, w sprawie powiązanej z zarzutami politycznymi wobec byłego wojewody Warszawy. Dziesięć lat później objął stanowisko kierownika Katedry Urbanistyki na Politechnice Wrocławskiej. Dojeżdżał do Gdańska, aby prowadzić wykłady na PG.
Jego grób znajduje się na cmentarzu Srebrzysko.
fot. materiały własne UM
Tekst: materiały własne UMG
