(1901-1935)
Dramatopisarka i powieściopisarka.
Nieślubna córka pisarza Stanisława Przybyszewskiego. Kształciła się w paryskiej pensji dla panien i w krakowskim seminarium nauczycielskim. Podróżowała po Europie. Samodzielnie studiowała filozofię, ekonomię, socjologię i psychologię. Pracowała m.in. jako nauczycielka.
W 1920 roku zadebiutowała w roli dramatopisarki. Wyszła za mąż za malarza, nauczyciela rysunku w Gimnazjum Polskim w Gdańsku i zamieszkała w baraku na dziedzińcu szkoły przy Am Weißen Turm 1 (dziś: ul. Augustyńskiego). Oboje aktywnie uczestniczyli w życiu kulturalnym polskiego środowiska w Wolnym Mieście – Macierzy Szkolnej oraz Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki. Po śmierci męża bezskutecznie zabiegała o etat nauczycielski, utrzymywała się z korepetycji, wsparcia rodziny i państwa. Drukowała artykuły i fragmenty dramatów. Pozostawiła bogatą korespondencję m.in. z twórcami i intelektualistami, jak Leon Schiller i Antoni Słonimski.
Zmarła w nędzy. Grób na katolickim cmentarzu na Chełmie nie przetrwał (1945). Przy ul. Augustyńskiego 1 jest poświęcona jej tablica pamiątkowa.
Inscenizacja najsławniejszego jej dramatu „Sprawa Dantona”, w listopadzie 1980 roku przygotowana w Wielkim Młynie przez teatr Wybrzeże, stała się okazją do manifestacji rewolucyjnych nastrojów po sierpniowym podpisaniu Porozumienia Gdańskiego.
fot. autor nieznany, źródło: Wikipedia.org
Tekst: materiały własne UM
