(1926-2013)
Kibice okrzyknęli go najlepszym piłkarzem 60-lecia Lechii Gdańsk (2005). Znakomity napastnik (1947–1962), szkoleniowiec i trener Lechii, głównie drużyn młodzieżowych. Pracował w Przedsiębiorstwie Robót Czerpalnych i Podwodnych (1952–1988).
Karierę rozpoczął przed II wojną światową w trampkarzach AKS Chorzów. Po ukończeniu technikum górniczego został wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec (1944). Uciekł, przedostał się do Włoch, gdzie wstąpił do Armii Andersa. Służył jako mechanik. Przeszedł cały szlak bojowy w kampanii włoskiej, walczył o Monte Cassino. We Włoszech i w Wielkiej Brytanii uczestniczył w meczach reprezentacji dywizji.
Po wojnie otrzymał propozycje gry od zespołów Newcastle, Arsenalu Londyn i Tolentino. Odrzucił je, chcąc wrócić do kraju. W Lechii Gdańsk zadebiutował 16 listopada 1947 roku. Rok później Lechia, której był podstawowym zawodnikiem, awansowała do Ekstraklasy. W 1951 roku odniósł poważną kontuzję, która pod znakiem zapytania postawiła dalsze uprawianie przez niego czynnego sportu. Już rok później wrócił jednak na boisko. Ostatni mecz w Lechii rozegrał 12 czerwca 1960 roku. Od 1957 roku zajmował się w szkoleniem młodzieży.
Spoczywa na cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku. Gwiazdę z jego imieniem, ufundowaną przez kibiców, wmurowano w Alei Sław na stadionie Lechii przy ul. Traugutta.
fot. Wojtek Jakubowski/KFP
Tekst: materiały własne UM
