(1844-1922)
Przedsiębiorca, radny, pionier gdańskiej komunikacji tramwajowej.
Syn gdańskiego kupca. Ukończył szkołę realną świętych Piotra i Pawła, następnie uczył się zawodu kupca. Jako porucznik uczestniczył w wojnach Prus z Danią i Francją.
Został dyrektorem gdańskich przedsiębiorstw komunikacji miejskiej. Kierował komunikacją pojazdów konnych, zwanych omnibusami, łączącą centrum miasta z Wrzeszczem i Oliwą. Po pięciu latach pracy na stanowisku dyrektora nabył wraz ze wspólnikiem upadającą firmę, w której pracował. Nowe przedsiębiorstwo otrzymało nazwę Danziger Straßeneisenbahn (Gdańskie Tramwaje). W maju 1885 roku tramwaje z Wrzeszcza nie kończyły już kursu na Targu Siennym, ale docierały na Długi Targ. W kolejnym etapie dwie nowe linie miały dojeżdżać do Bramy Żuławskiej oraz na Dolne Miasto. Powstała duża zajezdnia z halą na 18 wagonów, stajnią dla 72 koni, kuźnią i warsztatem. Wkrótce utworzono kolejne linie, przez ul. Toruńską i ówczesny dworzec kolejowy, a następnie Żabim Krukiem do Śródmieścia oraz z Targu Siennego przez Nowe Ogrody i Siedlce do Emaus.
Po siedemnastu latach firmę trzeba było sprzedać z braku funduszy na elektryfikację linii tramwajowych.
Wchodził w skład Rady Miejskiej. Stał na czele społecznego komitetu budowy ewangelickiego kościoła Lutra we Wrzeszczu (dziś: tzw. kościół garnizonowy).
fot. rys. Anna Bromont, źródło: S. Zomkowski, Tramwajem przez Gdańsk, Gdańsk 2015 r.
Tekst: materiały własne UMG
