(1919-2008)
Naczelny inżynier (dyrektor techniczny) Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego (WPK) Gdańsk-Gdynia, podharcmistrz Związku Harcerstwa Polskiego, więzień obozu Stutthof.
Od 1929 roku mieszkał z rodzicami w Gdyni. Ukończył Prywatne Gimnazjum Koedukacyjne Teofila Zegarskiego. Był hufcowym ZHP w Gdyni-Orłowie – Morskiego Rejonu Harcerzy. Wojna przerwała jego studia na politechnice w Gdańsku (Technische Hochschule Danzig).
Podczas obrony Gdyni w 1939 roku działał w Pogotowiu Harcerzy, był sanitariuszem w Szpitalu Miejskim. Od 1941 roku żołnierz Szarych Szeregów w Gdyni, pseudonim Jerzy, zastępca Lucjana Cylkowskiego – komendanta Szarych Szeregów na Pomorzu i dowódcy tworzonego Batalionu Morskiego Szarych Szeregów. Aresztowany, więziony w gdańskim areszcie, po czym osadzony w obozie Stutthof. Wraz z matką uczestniczył w maju 1945 roku w tzw. marszu śmierci.
Pracował w zakładach komunikacyjnych jako kierownik warsztatów zajezdni trolejbusów w Gdyni-Redłowie, a później jako naczelnik Wydziału Trolejbusowego. Ukończył studia wieczorowe na Politechnice Gdańskiej, uzyskując stopień inżyniera mechanika. Objął stanowisko naczelnego inżyniera, dyrektora technicznego w WPK Gdańsk-Gdynia (1953–1979). Od 1958 roku mieszkał w Gdańsku.
Pochowany na cmentarzu witomińskim w Gdyni.
fot. Archiwum GAiT
Tekst: materiały własne UM
