(26 IX 1902 Tuchola - 13 XI 1944 Brandenburg)
Duchowny katolicki, dr teologii. Studiował teologię katolicką i filozofię we Fryburgu Bryzgowijskim, a następnie we Wrocławiu, gdzie w 1928 otrzymał święcenia kapłańskie, a w 1935 uzyskał tytuł doktora teologii na podstawie rozprawy „Stanowisko teologów zakonu dominikanów w kwestii Niepokalanego Poczęcia Marii do soboru w Bazylei” (Die Stellung der Theologen des Dominikanerordens zur Frage nach der Unbefleckten Empfängnis Marias bis zum Konzil von Basel).
Pracował w Nowym Stawie, następnie w parafii św. Brygidy w Gdańsku. Od roku 1939 był proboszczem parafii św. Antoniego w Gdańsku Brzeźnie. Już przed wojną znany był jako przeciwnik hitleryzmu. 3 XI 1943 został aresztowany przez gestapo pod zarzutem słuchania zagranicznego radia i przekazywania usłyszanych tam informacji wiernym. Biskup gdański ks. Carl Maria Splett bezskutecznie zabiegał o jego ułaskawienie. Latem 1944 ks. Binnebesel został przewieziony do więzienia Brandenburg-Görden, a 7 IX tegoż roku Trybunał Ludowy w Berlinie, pod przewodnictwem Rolanda Freislera, skazał go za „osłabianie ducha obrony narodu niemieckiego” na śmierć przez ścięcie. Wyrok wykonano 13 XI 1944 w więzieniu. Ciało ks. Binnebesela zostało spalone, zaś urnę z prochami pochowano dopiero 16 X 1947 na cmentarzu św. Jadwigi w Berlinie.
Kapłan był powiązany rodzinnie z Bernardem Binnebeselem, obrońcą Poczty Polskiej w Gdańsku, oraz Alfonsem Binnebeselem, kolejarzem, zamordowanym w Stutthofie 22 III 1940 w zbiorowej egzekucji działaczy polskich z Wolnego Miasta Gdańska.
fot. archiwum rodzinne
Tekst: Materiały własne UM
