(1923-1994)
Architekt, konserwator zabytków, historyk architektury, profesor Politechniki Gdańskiej. Niekwestionowany autorytet w dziedzinie architektury i urbanistyki Gdańska i Pomorza Wschodniego oraz zagadnień związanych z ochroną środowiska kulturowego. Autor prac o fundamentalnym znaczeniu dla historii gdańskiej architektury i urbanistyki. Pomysłodawca nazwy dla nowej dzielnicy Gdańska: Zaspy.
Po II wojnie światowej przybył do Gdańska z Wilna. Studiował na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej. Na swojej macierzystej uczelni pokonał wszystkie stopnie kariery naukowej i pełnił funkcje administracyjne. Jednocześnie wykładał na Politechnice Łódzkiej.
Zaangażował się w odbudowę Głównego Miasta. Wyznawał idee przywrócenia mu historycznej świetności, a zwłaszcza ratowania tego, co pozostało po zniszczeniach wojennych. Wraz z zespołem pracował nad dokumentacją kamienic, murów obronnych Głównego Miasta oraz zabudowy Wyspy Spichrzów, a także Starego Miasta w Elblągu. Podjął starania o zachowanie zabytków Oliwy i Sopotu. Inwentaryzował zabytki Pomorza.
Przyczynił się do przekazania przez swojego doktoranta, Wolfganga Deurera, obszernej dokumentacji gdańskich zabytków wykonanej przez jego ojca (1943–1944), dzięki czemu odzyskano i zrekonstruowano wiele z nich.
Został pochowany na cmentarzu w Oliwie.
Patron ulicy w Gdańsku-Jasieniu.
fot. autor nieznany
Tekst: materiały własne UMG
