(1731-1802)
Rajca, kupiec, autor prac historycznych. Jego dom, znajdujący się przy ulicy Długiej 12 w Gdańsku, jest jedyną w Polsce i jedną z niewielu w Europie kamienic mieszczańskich z XVIII wieku dostępnych dla zwiedzających. Jego księgozbiór, który liczył ponad 10 tys. dzieł, w tym rękopisy, mapy i sztychy, wolą spisaną w testamencie, miał pozostać niepodzielny i trafił do Biblioteki Miejskiej (dziś w zbiorach: PAN Biblioteka Gdańska).
W Getyndze studiował prawo, filozofię i historię. Potem podróżował po Niemczech, Holandii i Francji. Po powrocie do Gdańska, m.in. stanął na czele zarządu szpitali św. Elżbiety i Świętego Ducha oraz kierował kasą dla ubogich gminy reformowanej. Jako ławnik zasiadał w komisjach miejskich ds. podatków i terytorium miejskiego. W randze podpułkownika pełnił funkcję dowódcy trzech (z czterech) gdańskich regimentów. Złożył urząd po przejściu Gdańska pod władzę pruską. W uznaniu za taką postawę otrzymał od króla polskiego Stanisława Augusta Poniatowskiego pozłacaną tabakierkę.
Właściciel firmy handlowej, właściciel i współwłaściciel wielu nieruchomości, m.in. kamienic na Głównym Mieście, dworu we Wrzeszczu, spichrza i podmiejskiej wsi Buszkowy.
Zachowała się płyta nagrobna w kościele świętych Piotra i Pawła. Jego imię noszą ulica i park we Wrzeszczu. Patronuje Nagrodzie Miasta Gdańska dla Młodych Naukowców.
Tekst: materiały własne UMG
