(1485-1548)
Z języka łacińskiego Dantiscus, po polsku zwany Janem Dantyszkiem. Proboszcz kościoła Najświętszej Marii Panny w Gdańsku, biskup, dyplomata, poeta.
Syn Johanna, gdańskiego kupca i browarnika. Nauki pobierał w szkołach w Chełmnie i Grudziądzu. Studiował w Greifswaldzie i Krakowie. Pracował w kancelarii królów Jana Olbrachta i Aleksandra Jagiellończyka. Z upoważnienia monarchy uczestniczył w zjazdach Stanów Pruskich.
Z inspiracji cesarza Maksymiliana I Habsburga doprowadził do zawarcia przez Zygmunta I Starego małżeństwa z Bona Sforzą, co cesarz nagrodził tytułami szlacheckim i doktora obojga praw oraz wawrzynem poetyckim. Nobilitację cesarską zatwierdził Zygmunt I Stary. W następnych latach odbywał z upoważnienia króla specjalne misje zagraniczne. W ich trakcie zetknął się z reformacją, spotkał m.in. Marcina Lutra.
Król nominował go proboszczem najważniejszego gdańskiego kościoła – Najświętszej Marii Panny (1523). Dziesięć lat później przyjął święcenia kapłańskie i został konsekrowany na biskupa chełmińskiego, po czym biskupa warmińskiego. Po objęciu drugiego z biskupstw osiadł w Lidzbarku Warmińskim, gdzie stworzył znaczący ośrodek nauki i sztuki. Pisał wiersze okolicznościowe i umoralniające.
Jego imię noszą ulica w Gdańsku-Aniołkach (dawna: Clüverstraße) i wzniesienie morenowe o wysokości 98 m n.p.m. w Oliwie.
fot. autor portretu nieznany/ Biblioteka Narodowa, źródło: Wikipedia.org
Tekst: materiały własne UMG
