(1685–1759)
Prawnik, dyplomata i przyrodnik. Zasłynął jako jeden z pierwszych przyrodników w Europie, który wyhodował owoce krzewu kawowego i ananasa. Uważany jest za prekursora badań fauny Morza Bałtyckiego.
Studiował prawo, historię i matematykę w rodzinnym Królewcu. Odbył podróż naukową po Europie. Do Gdańska przybył w 1712 roku. Objął funkcję sekretarza Rady Miejskiej i sprawował ją przez następne 45 lat.
Władze Gdańska wysłały go jako rezydenta miasta na dwór króla polskiego Augusta II w Dreźnie i Warszawie (1714–1716). Z polecenia króla posłował do różnych krajów, co sprzyjało jego pasji zbierania roślin, owadów i zwierząt. Posiadał jedną z największych kolekcji przyrodniczych w XVIII-wiecznej Europie. W 1718 roku założył w Gdańsku ogród botaniczny ze szklarniami i gabinetem do badań przy Langgarten (dziś Długie Ogrody). Hodowano tam 340 gatunków i odmian roślin pochodzących z Afryki, Ameryki, Azji, Cejlonu, Chin i Japonii. Ogród zwiedzali m.in. car Rosji Piotr I i król pruski Fryderyk II.
Uczestniczył w pracach towarzystw naukowych w Gdańsku, a także m.in. w Londynie, Bolonii i Petersburgu. Ma w swym dorobku ponad 80 prac o tematyce zoologicznej, botanicznej i medycznej. Pozostawił bogaty księgozbiór naukowy, ok. 3 tys. tomów, którego część znajduje się w PAN Bibliotece Gdańskiej.
fot. autor portretu J.Wessel, 1759 r. / Muzeum Narodowe w Gdańsku, źródło: Wikipedia.org
Tekst: materiały własne UM
