(1855-1922)
Przyrodnik, prekursor ekologii, pionier ochrony przyrody, propagator idei parków narodowych. Był inicjatorem powstania rezerwatu Ptasi Raj w Górkach Wschodnich.
Urodził się w Świętym Wojciechu. Był synem menonickiego kupca. Kształcił się w Gdańsku, Getyndze i Wrocławiu. Po obronie doktoratu pracował w ogrodzie botanicznym na uniwersytecie we Wrocławiu. Tytuł profesorski uzyskał na podstawie badań naukowych bałtyckiego bursztynu (1890).
W 1879 roku powierzono mu w Gdańsku funkcję organizatora nowego Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej. Dyrektorem tej placówki był przez 30 lat. Jego głośny memoriał z 1904 roku, który czterokrotnie ukazał się w języku niemieckim i został przełożony na język angielski, zawierał uzasadniony naukowo projekt mecenatu państwa nad ochroną przyrody. Zainicjował akcję inwentaryzacji torfowisk i skupisk roślinnych na Pomorzu Gdańskim, po czym doprowadził do otoczenia ich ochroną prawną, powstania rezerwatów i pomników przyrody.
W 1906 roku utworzył w Gdańsku Państwowy Urząd do spraw Ochrony Pomników Przyrody w Prusach (Staatliche Stelle für Naturdenkmalpflege in Preußen). Cztery lata później po przeniesieniu urzędu do Berlina opuścił Gdańsk. W wielu europejskich krajach wygłaszał odczyty, wykłady i publikował – na rzecz ochrony przyrody.
fot. autor portretu nieznany, źródło: biodiversitylibrary.org
Tekst: materiały własne UM
