(1580-1622)
Geograf, uznawany za twórcę geografii historycznej, czyli nauki badającej przemiany środowiska geograficznego pod wpływem działalności człowieka lub przyrody. Książka jego autorstwa, opisująca wszystkie znane wówczas kontynenty, przez blisko 100 lat była podstawowym podręcznikiem geografii w szkołach i na uniwersytetach.
Był synem gdańskiego kupca albo kierownika mennicy. Przeznaczony do zawodu dyplomaty, pewien czas przebywał na polskim dworze królewskim, a później w Pradze na dworze cesarskim. Jako 20-latek rozpoczął naukę w Gimnazjum Akademickim w Gdańsku. Z woli rodziców miał zdobyć wykształcenie prawnicze na uniwersytecie w Lejdzie, jednak podjął studia nad geografią. Po wstrzymaniu przez ojca wypłat na utrzymanie zaciągnął się do wojska cesarskiego i walczył przeciwko Turcji. Przez wiele lat podróżował po Europie Zachodniej i Północnej, zbierając materiał badawczy. Jako pierwszy opisał np. procesy krasowe, czyli rozpuszczanie skał przez wody powierzchniowe i podziemne.
Pozostawił po sobie kilkanaście druków. Uznanie przyniosło mu dzieło „Germania antiqua” (1616), które było pierwszą syntezą historycznej geografii Europy, uzupełnione obfitym materiałem z zakresu osadnictwa, religii i obyczajów.
Jego imię do 1945 roku nosiła obecna ul. Dantyszka w Gdańsku.
fot. Arianus, autor portretu Willem Jacobsz, źródło: Wikipedia.org
Tekst: Materiały własne UMG
