(1887-1975)
Gdańszczanin, inżynier architekt, konserwator miejski. Brał udział w ewakuacji gdańskich dzieł sztuki przed zbliżającym się frontem, a po II wojnie światowej wskazywał polskim konserwatorom miejsca ich zdeponowania.
Pochodził z rodziny kupieckiej. Architekturę studiował w Monachium i na politechnice w Gdańsku (Technische Hochschule Danzig). Podczas I wojny światowej walczył na froncie. Pracował jako konserwator zabytków.
Od 1926 roku kierował urzędem doradztwa budowlanego i konserwacji zabytków, placówką podległą Senatowi II Wolnego Miasta Gdańska. Kierował ukończeniem renowacji kościoła Mariackiego, podobnymi pracami przy kościele św. Bartłomieja, a także przy gdańskich kamieniczkach i innych obiektach, np. przy fontannie Neptuna. Od 1939 roku konserwator zabytków w Okręgu Rzeszy Gdańsk–Prusy Zachodnie.
Pod koniec II wojny światowej wraz z Willim Drostem zabezpieczał i ewakuował przed nadchodzącym frontem gdańskie zbiory muzealne i zabytkowe wyposażenia wnętrz. Pozostał w Gdańsku, współpracował z polskimi konserwatorami, wskazując miejsca ukrycia zbiorów. Przy jego pomocy odnaleziono m.in. obraz Pięknej Madonny, wyposażenie Sali Czerwonej Ratusza Głównego Miasta, Dworu Artusa, Domu Uphagena.
Wyjechał z Gdańska jesienią 1946 roku, pracował jako konserwator zabytków w Berlinie. Zmarł w Würzburgu.
Tekst: materiały własne UM
