(1892-1940)
Proboszcz kościoła Chrystusa Króla w Gdańsku, społecznik, działacz polskich organizacji religijno-społecznych. Aresztowany z początkiem wojny, osadzony w obozie Stutthof i rozstrzelany. Kościół katolicki nadał mu tytuł błogosławionego.
Maturę zdał w Collegium Marianum w Pelplinie, po czym studiował w tamtejszym seminarium. Po święceniach kapłańskich m.in. wikariusz w gdańskich kościołach – pw. Najświętszego Serca Jezusowego, św. Brygidy i św. Józefa.
Od 1 stycznia 1930 roku proboszcz powstającego kościoła Chrystusa Króla. Inicjator utworzenia w Gdańsku parafii gromadzących wiernych narodowości polskiej, w styczniu 1935 roku memoriał w tej sprawie wręczył papieżowi Piusowi XI. W październiku 1938 roku odwołany z funkcji proboszcza pod naciskiem gdańskich władz.
Działał w polskich organizacjach religijno-społecznych w Gdańsku, m.in. w Gminie Polskiej i Towarzystwie św. Zyty, skupiającym głównie polskie dziewczęta i kobiety zatrudnione jako pomoce domowe u niemieckich rodzin. Prezes Centralnego Komitetu Katolików Polaków Diecezji Gdańskiej.
Aresztowany 1 września 1939 roku, został osadzony w obozie Stutthof i rozstrzelany z grupą Polaków w pobliskim lesie. Jego zwłoki, ekshumowane wraz z innymi, złożono w relikwiarzu pomnika w Sztutowie.
Patron jednej z gdańskich ulic. Przy kościele Chrystusa Króla stoi jego pomnik.
fot. archiwum rodzinne
Tekst: materiały własne UM
