(1572-1609)
Filozof, historyk, teolog kalwiński i pedagog.
Ukończył Gimnazjum Akademickie w Gdańsku. Dzięki stypendium gdańskiej Rady Miejskiej studiował filozofię i teologię w Wittenberdze, nauki jednak nie ukończył. Tytułem magistra sztuk zwieńczył studia w Heidelbergu.
Uczył m.in. filozofii, logiki i języka hebrajskiego w Heidelberger Pädagogium, a także prowadził prywatne wykłady z dogmatyki. Uzyskawszy tytuł licencjata, powrócił do Gdańska, choć w Heidelbergu proponowano mu profesurę na tamtejszym uniwersytecie.
Od 1602 roku profesor filozofii i konrektor (prorektor) Gimnazjum Akademickiego. Próbował zreformować system edukacji. Organizował wykłady oraz ćwiczenia i dysputy. Najdłuższą i najbardziej znaną stała się teologiczna dysputa o kometach. Wspierał się najbardziej znanymi ówcześnie autorytetami, np. w matematyce sięgał do klasyków arabskich, a w astronomii do Mikołaja Kopernika.
Publikował rozprawy i podręczniki z zakresu m.in. logiki, teologii, etyki, polityki, retoryki, matematyki, wiedzy o morzu i żegludze, fizyki, metafizyki, geografii, astronomii i hebrajskiego. Znany i ceniony w środowiskach naukowych Europy, należał do wąskiego grona autorów, których dzieła wznawiano i doczekały się edycji zbiorowych.
Pochowany jest w kościele św. Trójcy w Gdańsku, zachowało się monumentalne epitafium.
Fot. Zbiory PAN Biblioteki Gdańskiej
Tekst: materiały własne UM
