(1927-2016)
Działaczka opozycji antykomunistycznej. Przez 35 lat była społeczną opiekunką placu Solidarności, pomnika Poległych Stoczniowców 1970 i historycznej stoczniowej Bramy nr 2.
Urodziła się w Ostrowie Wielkopolskim. Po wojnie przybyła do Gdańska. Pracowała w Zakładach Przemysłu Cukierniczego „Bałtyk”, a potem – do wcześniejszej emerytury, na którą została zmuszona przejść z powodów politycznych – w Rzemieślniczych Domach Towarowych. Żona stoczniowca, związkowca ze Stoczni Północnej.
Przyjaciele mówili do niej „Maria”, posługując się imieniem konspiracyjnym z czasów komuny. Podczas sierpniowego strajku w 1980 roku codziennie przychodziła przed Stocznię Gdańską, aby wesprzeć strajkujących. Od tego momentu większość czasu spędzała na placu Solidarności – dbając o czystość, świeże kwiaty czy służąc wiedzą turystom. Wielokrotnie miała z tego powodu nieprzyjemności. Była członkinią Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Poległych Stoczniowców 1970 i NSZZ „Solidarność”. Opowiadały o niej zagraniczne media i przewodnicy turystyczni, pisano artykuły i kręcono filmy. Została nagrodzona m.in. przez NSZZ „Solidarność” i miasto Gdańsk.
Przez 27 lat w pobliżu Bramy nr 2 prowadziła kiosk z pamiątkami solidarnościowymi. Gdy był zamknięty, w okienku zostawiała wywieszkę: „Jestem na stoczni”.
Została pochowana na cmentarzu Srebrzysko.
fot. archiwum rodzinne
Tekst: materiały własne UM
