„Publikacja, którą oddajemy do rąk Czytelnikom – pisze we wstępie Waldemar Ossowski, dyrektor Muzeum Gdańska – przybliża historię prywatnych założeń ogrodowych, a także parków i miejskich zieleńców. Ukazuje najbardziej znane ogrody obecne w świadomości gdańszczan do dziś, jak Ogród Opacki w Oliwie, oraz założenia nieistniejące, zapomniane lub zachowane jedynie w pamięci wąskiego grona fachowców, jak choćby ogród Rottenburgów w Strzyży. Książka ukazuje także kulturę ogrodową, wprowadza w świat uprawianych w ogrodach i oranżeriach roślin, przybliża ofertę sprzedaży sadzonek, nasion i cebulek kwiatowych, zwraca uwagę na budowle wznoszone w parkach i dekorację ogrodów. Te zagadnienia były dotąd niemal nieobecne w pamięci gdańszczan”.
Jak czytamy w szkicu Katarzyny Rozmarynowskiej, „najbardziej pomyślnym okresem dla gdańskich ogrodów był wiek XVIII. Po burzliwym początku wieku jego druga połowa przebiegła względnie spokojnie. Życie intelektualne, pod silnym wpływem idei oświecenia, rozwijało się pomyślnie. Ożywienie gospodarcze sprzyjało bogaceniu się i rozpowszechnianiu ogrodowej mody, czego dowodem jest duża liczba powstałych wówczas zielonych ustroni, między innymi Ogrodu Opackiego w Oliwie i licznych podmiejskich ogrodów patrycjuszowskich, które w tym czasie osiągały swoją dojrzałą formę. Okres ten poprzedziło wzmożone zainteresowanie światem przyrody, a wraz z nim także ogrodami, oraz pojawienie się wśród gdańskiego mieszczaństwa zamiłowania do kolekcjonowania roślin i dzieł botanicznych, bogato ilustrowanych herbariów i florilegiów”.
Publikacja „Gdańskie ogrody” towarzyszyła wystawie o tym samym tytule, która była prezentowana do końca września 2018 roku w Domu Uphagena.
***
„Gdańskie ogrody”, redakcja merytoryczna Ewa Barylewska-Szymańska, Muzeum Gdańsk, Gdańsk 2018.
Spis treści: Wstęp (Waldemar Ossowski); Historyczne i kulturowe tło gdańskich ogrodów (Katarzyna Rozmarynowska); Gdańskie ogrody drugiej połowy XVIII w. w anonsach prasowych (Ewa Barylewska-Szymańska, Wojciech Szymański); Ogrody gdańskiego kupca Franza Gottfrieda Rottenburga (Zofia Maciakowska); Bibliografia; Spis ilustracji.
