„Bohaterowie Szekspira zawładnęli wyobraźnią osiemnastowiecznej publiczności teatralnej” – czytamy w nocie wydawcy. „Fala zainteresowania twórczością angielskiego dramaturga przyniosła niezwykłą popularność aktorom wcielającym się w postacie z jego sztuk. Uwielbienie dla Szekspira objawiało się wśród publiczności stanami bliskimi histerii. Daniel Chodowiecki był jednym z owych pełnych entuzjazmu, emocjonalnie zaangażowanych widzów, którzy tłumnie wypełniali widownie europejskich teatrów. W latach 1778-1788 najpierw w szkicach, potem na metalowych matrycach negatywowych, wreszcie na akwafortowych odbitkach, wieńczących skomplikowany proces technologiczny, pojawili się bohaterowie rodem z literackiej wyobraźni Szekspira. Inspirowane jego twórczością ilustracje Chodowieckiego skrywają mnogość wątków rzucających światło na ogromną szekspirowską scenę, jaką w XVIII wieku stała się Europa”.
„W zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku” – pisze Kalina Zabuska – „pośród bogato reprezentowanej spuścizny rytownika znajdują się wszystkie ryciny Chodowieckiego, które powstały na podstawie twórczości Williama Szekspira. Jest to istotne świadectwo nieprzerwanej obecności wielkiego dramaturga w Gdańsku, zapoczątkowanej w XVII wieku przez angielskich komediantów, mających w swym repertuarze dzieła mistrza ze Stratfordu”.
***
Kalina Zabuska „Szekspirowska dekada. Lata 1778-1788 w twórczości Daniela Chodowieckiego” , Wydawnictwo słowo / obraz terytoria, Gdańsk 2013.
Spis treści: Wstęp; I. Daniel Chodowiecki w zbiorach gdańskich. Zbiory Jacoba Kabruna – teatralne preferencje kolekcjonera; II. Artystyczna droga Chodowieckiego: Z rodzimego Gdańska…, …do stołecznego Berlina, Praca i sukces, Przede wszystkim ilustrator; III. Sceny należą do Szekspira: „Hamlet”, „Hamlet” – seria, Madame Nouseul jako lady Makbet, Muzy wieńczące popiersie Szekspira; IV. Fenomen Hamleta – inscenizacje w Hamburgu i w Berlinie; V. Między sceną a lekturą „Makbet”; VI. Odczytywanie Szekspira: „Henryk IV”, część 1, „Wesołe kumoszki z Windsoru”, „Koriolan”, Komentarz filologiczny, „Burza”; VII. Podsumowanie; VIII. Kalendarium; IX. Katalog; X. Literatura; XI. Spis ilustracji.
