PORTAL MIASTA GDAŃSKA

Kobiece partie polityczne

Kobiece partie polityczne
Więcej artykułów poświęconych Gdańskowi znajdziesz na stronie głównej gdansk.pl

Tworzenie kobiecych partii politycznych może być traktowane jako element zwiększania świadomości społecznej dotyczącej równouprawnienia kobiet i mężczyzn. Głównym powodem zakładania kobiecych partii politycznych jest nieuwzględnianie przez działające partie polityczne interesów kobiet. W tym znaczeniu elementem mobilizującym politycznie kobiety są konkretne postulaty. Przykładowo, protesty w Danii latach 1961–1962 przeciw rozwojowi broni nuklearnej zaktywizowały politycznie kobiety1. Ruchy na rzecz pokoju i środowiska naturalnego uruchomiły ich aktywność w większym stopniu niż kwestie skupione wokół ruchów kobiecych (feministycznych). Dla wielu aktywnych kobiet w kampanii przeciwatomowej otworzyły się perspektywy działalności politycznej.

W Polsce w 2007 roku powstała Partia Kobiet – jako forma protestu wobec wieloletniego pomijania w polityce kwestii kobiecych (tab.1).

Tabela 1 Postulaty w sferze działań polityki zdrowotnej, polityki pracy i społecznej zawarte w pierwszym programie Partii Kobiet z 2007.

  1. Opieka medyczna nad kobietami (zwłaszcza w okresie ciąży, porodu, badań okresowych).

  2. Przywrócenie funduszu alimentacyjnego.*

  3. Przyznanie nie jałmużny, ale godnych zasiłków wystarczających na wychowanie dziecka w ubogich rodzinach.

  4. Zlikwidowanie domów dziecka na rzecz domów rodzinnych.**

  5. Wyrównanie płac z mężczyznami.

  6. Zaostrzenie kar w przypadku maltretowania kobiet, gwałtu czy zmuszania do prostytucji.

  7. Realna polityka prorodzinna.

  8. Opieka nad samotnymi matkami.

  9. Edukacja seksualna.

  10. Refundacja środków antykoncepcyjnych i leczenia niepłodności.

  11. Możliwość samostanowienia w kwestiach planowania rodziny.

Źródło: Program Partii Kobiet, 2007 s. 2.

Spośród postulatów Partii Kobiet 2. i 4. doczekały się realizacji. W 2008 roku nastąpiła reaktywacja Funduszu Alimentacyjnego2, a w 2010 podjęto likwidację domów dziecka na rzecz domów rodzinnych3. Częściowej realizacji doczekał się postulat 10. W 2015 roku, na trzy miesiące przed wyborami, partia rządząca (Platforma Obywatelska)wprowadziła refundację leczenia niepłodności4, którą obecnie rządząca konserwatywna partia zlikwidowała5.

Partie kobiece w większej mierze wzmacniają pozycję kobiet w innych partiach niźli mają szanse na zdobycie realnego poparcia w wyborach. Bezpośrednie zaangażowanie w politykę ma na celu nagłośnienie spraw kobiet i zwrócenie na nie uwagi podmiotom dominującym na scenie politycznej. Celem partii kobiecych jest wzmocnienie reprezentacji kandydatur kobiet w polityce oraz realizacja kobiecych interesów. Niektóre kobiece partie opierają się na feministycznej ideologii i traktują marginalizację kobiet w polityce jako przejaw patriarchalnej dominacji. Inne akcentują specyficzne kobiece doświadczenie i domagają się miejsca w debacie publicznej i decydowaniu politycznym.

Rola kobiecych partii

Wzmocnienie wiedzy na temat sytuacji kobiet

Budowanie solidarności wśród kobiet polityków

Artykulacja interesów

Budowanie poparcia

Źródło: opracowanie własne

Z powodu braku finansów i rozbudowanych struktur lokalnych partie kobiece nie wytrzymują próby czasu. Chociaż partie kobiece w swoich szeregach mają mężczyzn, to w istocie zwracają się tylko do połowy elektoratu – tj. kobiecego. Kwestie, które postulują partie kobiece, zwłaszcza w społeczeństwach o niskim poziomie egalitaryzmu płci, są często wykluczane lub trywializowane w dyskursie publicznym. Typowym zabiegiem banalizacji jest sprowadzanie postulatów czy celów politycznych do zagadnienia ze sfery obyczajowej (często z podtekstem seksualnym), a nie politycznej. Media podkreślają jedynie fakt, że partie kobiece działają na rzecz kobiet lub że są nową organizacją na scenie politycznej. Brak sukcesów w postaci mandatów potwierdza szkodliwy stereotyp, że kobiety nie nadają się do polityki.

Autor: Barbara Kijewska

Doktor nauk politycznych, Uniwersytet Gdański

1 Christensen Ann-Dote, 2004: 252

2 Ustawa z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, Dz. U. z 2007 r. Nr 192, poz. 1378.

3 Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, Dz.U. 2011 nr 149 poz. 887.

4 Ustawa z dnia 25 czerwca 2015 r. o leczeniu niepłodności, Dz.U. 2015 poz. 1087.

5 Zgodnie z decyzją obecnego ministra zdrowia Konstantego Radziwiłła, program od 30. czerwca 2016 nie będzie kontynuowany.