Urodziła się 11 listopada 1934 roku w Młocinach (dziś dzielnica Warszawy), zmarła 29 grudnia 2015 roku w Warszawie.
Dwukrotna medalistka olimpijska niemal przez całą karierę związana była z trójmiejskimi klubami - Spójnią Gdańsk, LKS Sopot oraz SLA Sopot-Spójnia Gdańsk.
Skakała w dal, w tej konkurencji została mistrzynią olimpijską w Melbourne (1956) i wicemistrzynią w Rzymie (1960). W Melbourne pobiła rekord świata – 635 cm. Zdobyła również dwa medale mistrzostw Europy - srebrny (1962, Belgrad) oraz brązowy (1954, Berno). W 1956 roku zwyciężyła w plebiscycie „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca Polski.
Z wykształcenia była lekarzem stomatologiem - ukończyła Akademię Medyczną w Gdańsku.
Jan Mulak, twórca polskiego lekkoatletycznego Wunderteamu powiedział, że nie Irena Szewińska, lecz Duńska – Krzesińska była największym żeńskim talentem lekkoatletycznym, jaki spotkał w swoim życiu.
W 1981 roku, tuż przed stanem wojennym wyjechała do męża (był nim trener tyczki Andrzej Krzesiński) do Anglii, skąd niebawem wspólnie przenieśli się do USA. W stanie Oregon mieszkali prawie 20 lat, Elżbieta pracowała jako trener lekkiej atletyki. W 2000 r. powrócili do Polski.
W 1994 r. wydała swoje wspomnienia, w książce pt. „Zamiatanie warkoczem”.
