PORTAL MIASTA GDAŃSKA

Rozstrzygniecie konkursu studenckiego ŁĄCZENIE PRZESTRZENI 2023/2024

Publikacja: 14 marca 2024 r.

Więcej artykułów poświęconych Gdańskowi znajdziesz na stronie głównej gdansk.pl

W dniu 26 marca 2024 ogłoszono wyniki konkursu dla studentów I semestru studiów magisterskich na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej. Fotorelację z wydarzenia można zobaczyć > tutaj.

Był to już piętnasty tego rodzaju konkurs przeprowadzony przez Miasto Gdańsk wspólnie z Wydziałem Architektury PG (więcej o konkursie...).

CZENIE PRZESTRZENI - ekran 16-9

Zadaniem obecnej edycji konkursu było zbadanie wzajemnego oddziaływania przestrzeni miejskich znajdujących się w granicach opracowania i zaprojektowanie powiązań przestrzennych pomiędzy Starym Miastem, a terenem Gazowni oraz powiązań zewnętrznych obszaru konkursowego ze Stocznią Cesarską, Osiedlami Doki, Brabank i Chlebowa. W tak zakreślonych ramach uczestnicy konkursu mieli zaproponować nowe formy zagospodarowania tego obszaru, zarówno w skali urbanistycznej, jak i architektonicznej.

W konkursie wzięło udział 19 zespołów projektowych. Z Katedry Architektury Mieszkaniowej i Użyteczności Publicznej przesłano 14 prac, w tym: 9 prac ze Studia Architektury Mieszkaniowej (prowadzący: dr inż. arch. Agnieszka Błażko, dr inż. arch. Małgorzata Skrzypek-Łachińska, dr inż. arch. Magdalena Rembeza, dr inż. arch. Łukasz Bugalski), 5 prac ze Studia Architektury Użyteczności Publicznej (prowadzący: dr inż. arch. Ksenia Piątkowska, dr hab. inż. arch. Justyna Martyniuk-Pęczek). 5 pozostałych prac przesłano z Katedry Projektowania Środowiskowego (prowadzący: dr hab. inż. arch. Dorota Wojtowicz-Jankowska, dr inż. arch. Łukasz Pancewicz).

Do oceny prac powołano sąd konkursowy w składzie:

Prof. Ewa Kuryłowicz
Prof. Magdalena Staniszkis
Prof. Katarzyna Zielonko-Jung
Prof. Antoni Taraszkiewicz
Prof. Wojciech Targowski

Członkowie sądu postanowili, że funkcję przewodniczącego sądu będzie pełnić prof. Katarzyna Zielonko-Jung.
Po omówieniu każdej z prac i dyskusji sąd postanowił o rozstrzygnięciu, które prezentujemy poniżej.

NAGRODY

Sąd konkursowy przyznał jedną pierwszą nagrodę (12 000 zł), nie przyznał nagrody drugiej, przyznał dwie równorzędne nagrody trzecie (po 6000 zł) oraz dwa równorzędne wyróżnienia (po 3000 zł). Opisy pod pracami pochodzą z uzasadnienia sądu konkursowego.

I NAGRODA – praca „MEMORY GARDENS” | nr 11 (632870)

dla zespołu w składzie:

Julia Krukowska
Paulina Barańska
Natalia Kwidzińska
Valeriia Rusnak

W kryteriach oceny prac w tym konkursie zawartych w Regulaminie, zgrupowanych w trzy odpowiednio punktowane zagadnienia : urbanistyczne, architektoniczne i programowe , poza oczywistymi poszukiwaniami walorów kompozycyjnych, funkcjonalnych położono akcent na zachowanie tożsamości miejsc przy maksymalnej transformacji istniejącej tkanki oraz poszukiwanie rozwiązań budujących integrację społeczną. O ile te pierwsze akcentowane uwarunkowania były adresowane w różnych pracach w różny oczywiście sposób, o tyle praca zwycięska całym swoim przesłaniem skierowana jest nie tylko na rewitalizację, ułatwiająca miejską mobilność kompozycję i współczesne rozwiązania komunikacyjne, a na budowanie wspólnoty w mieście poprzez miejsca duchowe, co jest zadaniem niełatwym, ale – o ile się powiedzie – niezwykle dla integracji skutecznym. Opracowywany teren i sąsiednie obszary są tych miejsc pełne , zostały one też odnotowane w innych pracach konkursowych na rozmaite sposoby. Projekt zawarty w pracy nr 11 z owych miejsc czyni jednak realne przestrzenne narzędzie integracji ludzi i budowy wspólnoty odpowiadając jednocześnie niejako na stwierdzenie Alana Aldridge’ a, iż „ retoryka wspólnoty jest dziś tak silna jak nigdy , podobnie jak tęsknota za spełnieniem we wspólnocie z innymi. Zagadnienia pamięci zbiorowej, architektury i przestrzeni miejskiej jako modelu reprezentacji historii i jej ożywiania – tworzenia miejsc, które potrafią wywołać w uczestniku/odbiorcy określone przeżycie sięgają do niezwykle współcześnie ważnej kategorii psychologicznej estetyki . Przeżycia te mieszczą się pomiędzy aktywistyczną teorią empatii, radykalizmem czystej emocji a intelektualnym poznaniem, widzeniem i rozumieniem. Autorzy/autorki pracy konsekwentnie stopniują te przeżycia prowadząc odbiorcę - obojętnego przecież miejskiego konsumenta przestrzeni - pomiędzy miejscami naładowanymi w rożnym stopniu emocjami wynikającymi z autentyzmu przeszłych wydarzeń, akcentując poprzez kreowane widoki i położenie głównego nowego budynku – Centrum Kultury - sąsiedztwo miejsca, gdzie tragiczną historię II Wojny Światowej jakoś można spróbować pojąć. Robią to z jednej strony wywołując, z drugiej zaś - neutralizując, przeżycia. Poza odpowiednim opracowaniem miejsc autentycznych świadków historii, proponują uspokajającą zieleń, wyważoną kompozycję miejskich kwartałów, które umożliwią tu prawdziwe, zwykłe życie. Poprzez przebicia widokowe na wodę, spacery wzdłuż rzecznych bulwarów dają mieszkańcom możliwość wspólnego wytchnienia. Praca wyróżnia się grafiką dostosowaną do idei i koncepcji . Prezentowane rozwiązania są przekonywujące i nastrojowe. Przydałoby się jedynie czytelniejsze opisanie plansz. Projekt zdobył głosy wszystkich jurorów bez wyjątku.

III NAGRODA (równorzędna) – praca „DOOKOŁA” | nr 3 (867031)

dla zespołu w składzie:

Oliwia Hauchszulz
Marcin Owczarek
Jan Lefanczyk

W opinii Jury praca nr 3 „DOOKOŁA” w sposób wyróżniający spełnia kryteria oceny prac konkursowych zawarte w regulaminie konkursu. Niewątpliwymi walorami zaproponowanych rozwiązań urbanistycznych są między innymi: czytelne i racjonalne powiązanie nowych ciągów komunikacji pieszej i kołowej z ciągami istniejącymi, dobre powiązanie z najważniejszymi elementami przestrzeni otaczającej (w tym z Muzeum II Wojny Światowej), ciekawe, posiadające liczne otwarcia rozwiązanie waterfrontu z biegnącym wzdłuż Motławy bulwarem oraz dostosowana do charakteru miejsca i dość jednolita skala zabudowy. Jury dostrzega również walory rozwiązań architektonicznych zaproponowanych w pracy, a inspirowanych historycznymi, właściwymi dla charakteru miejsca formami. Formy te, przetransponowane na zasadzie swoistego negatywu, stanowią interesującą propozycję rewitalizacji opracowywanego obszaru. Zdaniem Jury pewnym mankamentem rozwiązań architektonicznych jest zbyt duża skala budynku „centrum sportowo-intelektualnego”, będącego jednym z głównych elementów opracowania omawianej pracy, choć należy rozumieć, że aby uzyskać efekt omawianego wcześniej „negatywu” (w tym wypadku negatywu okrągłego zbiornika gazowego) obiekt ten musiał mieć określoną wielkość. Atrakcyjność programu funkcjonalnego jest dużym walorem proponowanych rozwiązań projektowych, dając zarówno przyszłym mieszkańcom, jak i przybyszom z zewnątrz bogatą ofertę licznych, wspierających proces rewitalizacji i rozwoju opracowywanego obszaru funkcji.

III NAGRODA (równorzędna) – praca nr 5 (746837)

dla zespołu w składzie:

Bogumiła Mączkowska
Michał Myka
Wiktoria Piasta

Jury konkursy doceniło szczególnie decyzje projektowe Autorów/Autorek prowadzące do wykrystalizowania spójnej i czytelnej przestrzeni publicznej z dużym udziałem zieleni łączącej nabrzeże Martwej Wisły z Kanałem Raduni oraz istniejącym na jego drugim brzegu placem w okolicy budynku Poczty Polskiej. Jednocześnie zaproponowany układ urbanistyczny pozwala na alternatywne drogi dojścia nad najbardziej atrakcyjną strefę nabrzeżną dla osób nadchodzących z różnych kierunków. Forma zabudowy waterfrontu pozwala na kadrowanie przestrzeni nadwodnej i jej obserwację z głębiej położonych stref. Obecność tych kadrów w zestawieniu z industrialnym charakterem nielicznych zabytkowych obiektów pozostałych na terenie buduje ciekawą narrację oddającą charakter stoczniowy i budującą tożsamość miejsca. Jednocześnie nowoprojektowana zabudowa tworzy spójną i spokojną kompozycję adekwatną dla dzielnicy z przewagą funkcji mieszkaniowej. Ma ona charakter kwartałowy, a więc sprzyjający klasycznemu kształtowaniu ulic i placów. Autorom/Autorkom udało się jednak uzyskać interesującą różnorodność oraz grę między przestrzeniami publicznymi i półpublicznymi. Pozwalają one na stopniowe odkrywanie i możliwość doświadczania unikatowych, zabytkowych miejsc umiejętnie włączonych w nową tkankę urbanistyczną. Jest to cenne zarówno z punktu widzenia turystów, odwiedzające to miejsce gdańszczan, jak i lokalnych społeczności.

WYRÓŻNIENIE – praca „PRZEPŁYW” | nr 6 (122721)

dla zespołu w składzie:

Martyna Maliszewksa
Dominika Ochocińska
Marta Stawska

Praca wyróżniona za wnikliwe podejście do stworzenia dzielnicy o egalitarnym programie mieszkaniowym z obiektami infrastruktury społecznej oraz lokalnym centrum tworzącymi warunki dla zaspokojenia potrzeb i integracji lokalnej ludności. Wartością pracy jest także czytelny układ sieci ulic, o głównym kierunku łączącym kanał Raduni z frontem wodnym Motławy, wyznaczający kwartały o zabudowie czytelnie definiującej wnętrza urbanistyczne, chociaż można by oczekiwać bardziej czytelnego wyeksponowania przestrzennego powiązania z Muzeum II Wojny Światowej. Proponowana architektura w skali i formie właściwie nawiązuje do tożsamości gdańskiej. Główną przestrzeń publiczną zaprojektowano w formie pieszego pasażu z kanałem (kanał mógłby być szerszy), łączącego, od strony powiązań z istniejącym miastem, lokalne centrum dzielnicy w zabytkowych budynkach ze skwerem przy ujściu Motławy do Martwej Wisły, współtworzonym przez architekturę historyczną i współczesną, oraz miejskim Placem Historii Stoczni Gdańskiej przy Doku Cesarskim słusznie eksponując Stocznię Gdańską i rzekę jako główne elementy identyfikacji miejsca. Wkomponowane w główny pasaż gazometry tworzą indywidualny charakter atrakcyjnej współczesnej przestrzeni nawiązujący do postindustrialnej przeszłości obszaru. W pracy przedstawiono właściwe podejście do wygaszania ruchu kołowego i interesujące dążenie do energetycznej samowystarczalności dzielnicy, chociaż realizacja tego założenia wymagałaby szczegółowych analiz.

WYRÓŻNIENIE – praca „7:10 SPOTKAJMY SIĘ” | nr 16 (830713)

dla zespołu w składzie:

Wiktoria Przedpełska
Anna Czepil
Aleksandra Pikur

Praca wyróżniona zwłaszcza za konsekwentny układ przestrzenny, budujący klarowne powiązania miasta z unikalną wartością miejsca, przestrzenią wodną Martwej Wisły i Motławy. Główna oś założenia osiąga uzasadnioną kulminację na nabrzeżu akwenu. Południowe zakończenie może jednak budzić pewne wątpliwości – kierunek znajduje kontynuację w przestrzeni ważnej historycznie, ale peryferyjnej w stosunku do kierunku atrakcyjniejszego, zmierzającego wzdłuż gmachu Muzeum II Wojny Światowej ku Motławie i dalej, do Głównego Miasta. Skala zabudowy jest stosowna dla lokalizacji. Dodatkowym, zauważalnym walorem pracy jest czynnik integrujący nową tkankę z zastaną strukturą otoczenia – kontynuacja w projektowanej tkance kierunków sąsiadujących, nawet drugorzędnych ulic, przejść i osi widokowych. Jury docenia pomysły funkcjonalne, a zwłaszcza trafny wybór adaptacji dawnego zbiornika gazu dla ważnej instytucji kultury. Rozważenia wymaga skrajna decyzja umiejscowienia obiektu jako ewidentnego centrum kompozycji całego założenia. Być może funkcja i znaczenie zbiornika jako reliktu postindustrialnej przeszłości terenu nie jest dostatecznym uzasadnieniem dla tak radykalnego wyróżnienia.