Osiedle przemysłowe w rejonie ujścia potoku Strzyży do Wisły. Od północy graniczy z dzielnicą Letnica, od zachodu i południowego zachodu z Wrzeszczem i Aniołkami, od południa ze Śródmieściem, od wschodu granicą jest Wisła. Dawniej osada wokół młyna nad potokiem Strzyża (tuż przy jego ujściu do Wisły), nadanego w 1261 roku przez księcia Świętopełka gdańskim mieszczanom. Od roku 1283 własność opactwa cystersów w Oliwie. W 1486 był tam tartak dzierżawiony przez Gdańsk. Od 1548 do początku XVII wieku w dzierżawie gdańskiej patrycjuszowskiej rodziny Schelle. Nazwisko tej rodziny dało początek niemieckiej nazwie osady (Schellmühle – Młyn Schellego). W 1577 roku spalone przez wojska Stefana Batorego. Na przełomie XVI i XVII wieku majątek składał się z dworu (przy obecnej ul. Swojskiej 13), ogrodu i pastwisk, tzw. Zakonnych Łąk. Już wówczas osią osady była droga prowadząca od dworu w Młyniskach ciągiem obecnej ul. Okrąg, Klinicznej, Konarskiego do traktu z Gdańska do Oliwy. W 1. połowie XIX wieku nastąpiła powolna odbudowa i rozbudowa osady. Nastąpiły przemiany zastępujące produkcję rolną na przemysłową i lokowanie wielu zakładów produkcyjnych 19 XI 1906 część zachodnia Młyniska włączono do Gdańska; powstała tu kolonia (Reichskolonie). 12 IV 1907 przyłączono do Gdańska kolejną parcelę o powierzchni 2,67 ha, resztę majątku (98 ha) włączono do Gdańska 1 IV 1914. W okresie 1910–1912 na obrzeżach Młyniska wzniesiono Szpital Położnictwa i Chorób Kobiecych (przy obecnej ul. Klinicznej), pojawiły się także nowe osiedla mieszkaniowe, w tym po roku 1918 tzw. Nowa Kolonia Schichaua: zespół czynszowych robotniczych kamienic w rejonie obecnej ul. Twardej i Okrąg. Wykorzystując zachodnią część ogrodniczego gospodarstwa w Rejerowie, zaprojektowano i wybudowano kameralne osiedle wiejskich, parterowych domków z ogrodami, tworzące uporządkowany geometrycznie zespół budowli nazwany Zielonym Trójkątem. W 1945 roku Młyniska zostały poważnie zniszczone, ucierpiały zwłaszcza zakłady zlokalizowane nad Wisłą. Po roku 1960 na tym terenie zlokalizowano rozległy Zespół Elektrociepłowni Wybrzeże, a reszty przeobrażeń dokonała po 1975 budowa Węzła Kliniczna. Dwór w Młyniskach (po roku 1945 zamieniony na budynek mieszkalny, w 1973 wpisany do rejestru zabytków) po 1995 roku poddano gruntownej renowacji, obecnie znajdują się tam siedziba Zarządu Elektrociepłowni oraz restauracja.
