Historia dzielnicy

Od XVI wieku w rękach gdańskiej rodziny Werdenów, następnie ponownie w rękach szlacheckich (m.in. w połowie XVIII wieku asesora mirachowskiego Józefa Grąbczewskiego). W początku XIX wieku w posiadaniu gdańskiego kupca Johanna G. Paleske, folwark trzymała m.in. rodzina Wannow (z rodziny tej pochodziła Nelly Marianne Wannow, w latach 1990–1992 konsul RFN w Gdańsku, autorka książki Byłam i jestem gdańszczanką, 2005).
W latach 80. XIX wieku mieszkało tam 170 osób. W 1903 roku funkcjonowały dwie cegielnie. 1 V 1914 otwarto pasażersko-towarową linię kolejową z Wrzeszcza przez Brętowo, Kokoszki, Żukowo do stacji Stara Piła. W Kokoszkach wzniesiono dworzec (linia i dworzec zamknięte dla ruchu osobowego 15 VII 1973). Po I wojnie światowej w granicach Polski. Podczas II wojny światowej powrócono do nazwy Klein Bessa (Małe Bysewo), w rejonie obecnej ul. Budowlanych funkcjonował obóz jeniecki (Stalag XX A Burggraben), w którego części 13 IX 1944 utworzono podobóz KL Stutthof. Po roku 1945 siedziba Państwowego Gospodarstwa Rolnego, w granicach administracyjnych Gdańska od 1 I 1973. Teren w części północno-zachodniej poddany silnej zabudowie przemysłowej, od 1971 działał (ul. Budowlanych 2) Gdański Kombinat Budowy Domów i filie innych gdańskich zakładów (np. od roku 1985 zakład Unimoru; przedsiębiorstwa i zakłady przemysłowe), rozwojowi temu towarzyszyła po stronie wschodniej zabudowa mieszkaniowa dla pracowników. W 1985 roku powstała odrębna parafia. Do Kokoszek należą: Bysewo, Karczemki, Kiełpino Górne, Smęgorzyno.