WRZESZCZ (1263 Vriest, 1404 Langfuhr). Dawna wieś, obejmowała obszar mniej więcej od obecnego zbiegu al. Zwycięstwa i al. Grunwaldzkiej na południu po obecne ulice Słowackiego i Kościuszki na północy, z centrum przy obecnym skrzyżowaniu al. Grunwaldzkiej z ulicami: Jaśkowa Dolina, Partyzantów, Dmowskiego i Konopnickiej (w późniejszym okresie: Stary Rynek). Nazwa (od wrzosów, ewentualnie od wspólnego pnia etymologicznego z nazwą potoku Strzyża) odnotowana w roku 1263 pierwsza bezpośrednia informacja o istnieniu wsi pochodzi z 1283.
Początki wsi związane były z młynami, tartakami i kuźniami, powstającymi nad brzegami potoków. Od XVI wieku zyskiwał stopniowo charakter rezydencjalny (podmiejskie dwory), przy wciąż funkcjonujących nad potokami młynach i kuźnicach. W 1814 włączona do miasta Gdańska jako część składowa dzielnicy Wrzeszcz. Od roku 1818 Wrzeszcz stał się miejscem stacjonowania jednostek wojskowych (początkowo szwadronu huzarów w prywatnych kwaterach w rejonie obecnej ul. Dmowskiego). Na przełomie XIX i XX wieku postępujący rozwój spowodował zmianę charakteru dzielnicy. Obok zespołów willi (np. przy ul. Jaśkowa Dolina) powstały nowe osiedla robotnicze (fundacji Abegga, Kolonia Rzeszy) oraz zespoły kamienic mieszczańskich w centrum dawnej wsi (głównie przy rynku, na skrzyżowaniu obecnej al. Grunwaldzkiej oraz ulic Jaśkowa Dolina i Partyzantów).
Po 1920 roku, w związku z demilitaryzacją II Wolnego Miasta Gdańska, obiekty i tereny wojskowe początkowo zaadaptowano na tymczasowe mieszkania, następnie przekazano policji gdańskiej, Polonii bądź przeznaczono na inne cele. W latach 20 i 30. XX wieku nastąpił dalszy rozwój przestrzenny. Powstały nowe zespoły urbanistyczne, zwłaszcza Großsiedlung Langfuhr (Wielkie Osiedle Wrzeszcz), w północno-zachodniej części dzielnicy. W 1945 roku rozpoczęła się odbudowa, głównie przez prywatnych inwestorów, wschodniej, zniszczonej pierzei al. Grunwaldzkiej, od ul. Miszewskiego do ul. Lendziona. W latach 50. XX wieku dzielnica stała się usługowym centrum miasta powstały domy towarowe. Aleja Grunwaldzka wraz al. Zwycięstwa stanowi obecnie jedną z głównych arterii komunikacyjnych całego Trójmiasta, a także ważne centrum biznesowe i handlowe Gdańska.
Wrzeszcz Górny – granice, według statutu dzielnicy, stanowią tory kolejowe od wiaduktu nad Aleją Hallera i na północny zachód do wiaduktu SKM Zaspa, następnie do Alei Grunwaldzkiej oraz Szymanowskiego (bez tej ulicy), dalej do ulicy Reymonta, pomiędzy zabudową jedno- a także wielorodzinną do lasu. Lasem do dawnej linii kolejowej, nasypem na południe do ulicy Rakoczego, następnie na południowy wschód przez las, do ulicy Migowskiej. Dalej granica biegnie na północ do lasu, by skręcić na południowy wschód do ogródków działkowych przy ulicy Sobieskiego, następnie do ulicy Smoluchowskiego i lasem na północ do parku przy ulicy Traugutta oraz Alei Zwycięstwa, potem do Opery Bałtyckiej i Aleją Hallera aż do wiaduktu kolejowego.
