Wieś wzmiankowana w 1400 roku, z młynem (Krzyżowniki). Na stokach doliny zakładano winnice (w 1440 Weyngarthen), od których pochodziła nazwa osiedla Weinberg (Winnik), obecnie rejon ul. Zakopiańskiej (Weinbergstraße) i Winnickiej (Weinberggang). Dolina, należąca w XIV wieku do kościoła św. Katarzyny, w 1396 roku przyznana przez Krzyżaków klasztorowi św. Brygidy. Wieś podarował w 1454 Gdańskowi król polski Kazimierz Jagiellończyk. 14 I 1462 spalona z ogrodami przez Krzyżaków. W początku XV wieku brygidki wiodły spór z proboszczami kościoła św. Katarzyny o wyjaśnienie praw własności do osady, a z Gdańskiem – o sprawowanie zarządu nad osadą. Spór rozstrzygnął w 1472 roku biskup włocławski na korzyść brygidek. Na należących do brygidek ponad 200 ha osiedlali się, zwalczani przez władze miasta Gdańska, rzemieślnicy pozacechowi, pod koniec XVI wieku zaczęli napływać menonici. Szczególnie liczni byli tkacze, pasamonicy, krawcy, piekarze i browarnicy. Kwitło ogrodnictwo. Od schyłku XVI wieku nasiliły się ograniczenia wwozu do Gdańska siedleckiej wytwórczości, m.in. chleba i piwa, obłożonego akcyzą. Główną ulicą była i jest Kartuska – dawna droga do Kartuz. Stoki od strony Suchanina pocięte wąwozami: Wielki Jar (1691 Große Molde) – obecnie obszar zwany Ziemicą, od 1945 ul. Skarpowa – oraz Mały Jar (Kleine Molde) – obecnie ul. Wyczółkowskiego. W roku 1652 istniała karczma Schlapkenkrug, określana tak od właściciela Michela Dargatza, zwanego Schlapke. W 1772 roku, liczące około 1,5 tysiąca mieszkańców, Siedlce weszły w skład Zjednoczonego Miasta Chełm.
Do dziś jest to dzielnica mieszkaniowa, pozbawiona zakładów przemysłowych, ale też przybytków kultury (czasowo po 1956, pod nr 6, w starym baraku, działało kino Wrzos). Budowano tanie mieszkania w jednopiętrowych domach ceglanych i dwu-, trzypiętrowych czynszowych o konstrukcji szachulcowej. Zachowały się one przy obecnej ul. Malczewskiego i po remontach nadal służą mieszkańcom. Doprowadzona była do nich miejska sieć wodociągowa, kanalizacyjna, sieć gazowa, a po roku 1900 elektryczna. Ozdobą ul. Kartuskiej była założona około 1900 roku kasztanowo-lipowa aleja, biegnąca jej lewą stroną od Nowych Ogrodów do mijanki tramwajowej obok ul. Tarasy, kończąc
się przy parkowej restauracji Marii Draskowskiej.
