PIECKI (Pietzkendorf)
Obecnie wraz z Migowem jednostka pomocnicza Gdańska) w randze dzielnicy (popularnie zwana Morena). Historycznie wieś, której początki błędnie identyfikowane są z Biesiekierzem. W roku 1439 nadana przez Krzyżaków rycerzom Maciejowi z Łostowic i Jakubowi Czanowi, na około 200 ha istniało tu 36 ogrodów. Centrum wsi znajdowało się wzdłuż obecnej ul. Piecewskiej. W 1577 roku zniszczona w czasie wojny Gdańska z królem polskim Stefanem Batorym. W celu dostarczania dochodów wypuszczana
w dzierżawę. W roku 1698 przełożonym połączonych szpitali św. Elżbiety i św. Ducha został Johann Uphagen, który wziął w dzierżawę centrum Piecek. Za sprawą tej rodziny powstał w Pieckach w 2. połowie XVIII wieku rokokowy dwór (istniejący i obecnie). W roku 1793, oprócz letnich rezydencji, istniały tu trzy chłopskie gospodarstwa, przy Jaśkowej Dolinie dwie karczmy. Na przełomie XIX i XX wieku rozbudowano dworek. W roku 1945 nazwę spolszczono na Piecewo (stąd i obecnie ul. Piecewska), od 1948 przyjęto urzędowo obecną nazwę. Od 1954 roku w granicach administracyjnych miasta Gdańska. W 1972 Stowarzyszenie Architektów Polskich rozpisało konkurs na
projekt zagospodarowania Piecek i Migowa, najwyżej w Trójmieście położonego os. mieszkaniowego (85–115 m n.p.m.). Wybrano projekt gd. Kombinatu Budowy Domów w Kokoszkach. Inwestorem bezpośrednim była Wojewódzka Spółdzielnia Mieszkaniowa w Gdańsku, użytkownikiem bezpośrednim powstała w roku 1975 Lokatorsko-Własnościowa Spółdzielnia Mieszkaniowa „Morena”.
MIGOWO
Część jednostki pomocniczej Gdańska, dzielnicy Piecki-Migowo. Początkowo wieś wzdłuż szlaku drożnego Siedlce–Kokoszki (obecnie ul. Piekarnicza – ul. Myśliwska) z odgałęzieniem do Strzyży (obecnie ul. Dolne Migowo), z zabudową koncentrującą się przy skrzyżowaniu obecnej ul. Myśliwskiej z obecną ul. Bulońską (lokalną drogą do wsi Piecki i Jaśkowej Doliny) w stronę obecnej ul. Powstania Styczniowego i Powstania Kościuszkowskiego. W 1379 roku wydana do dzierżawy. W roku 1506 Migowo w dzierżawę na 10 lat dostał rajca gdański Peter Mellin (zm. 1515 Gdańsk), w latach 1585–1595 Mark Grudzins, za którego czasów istniała tu cegielnia (okolice obecnej ul. Belgradzkiej i ul. Bułgarskiej). Od końca XVIII wieku stopniowo nabierała charakteru podmiejskiej rezydencji gdańszczan. W końcu XVIII wieku w miejscu dawnej siedziby sołtysa wybudowano dwór w barokowym parku (obecnie ul. Myśliwska 6). 26 marca 1942 gmina Migowo została włączona w granice administracyjne miasta Gdańska, czego nie uznały po 1945 roku władze polskie, 15 I 1954 ponownie włączając wieś (z działającym Państwowym Gospodarstwem Rolnym) w granice miasta. Po rozpisaniu w roku 1972 przez Stowarzyszenie Architektów Polskich konkursu na projekt zagospodarowania m.in. terenu Migowa, od 1976 trwała zabudowa budynkami mieszkaniowymi w rejonie ul. Bulońskiej-Myśliwskiej.
