„Przez lata słuchałam opowieści kobiet i mężczyzn, którzy po wojnie osiedlili się w Gdańsku” – pisze Barbara Szczepuła, wyjaśniając, jak skomponowała nowy tom swoich reportaży. „Jednych rzucił tu los, inni sami wybrali to miejsce nad zimnym morzem. Można nazwać ich pionierami: odbudowywali Gdańsk, otwierali szkoły, tworzyli wyższe uczelnie, teatry, kluby sportowe, budowali gospodarkę, redagowali gazety, w tym »Dziennik Bałtycki«, w którym w ostatnich latach ukazywały się moje reportaże. Miasto pokochali i uznali za swoje. Tu rodziły się ich dzieci i wnuki. Ci, którzy przybyli z Kaszub, ze wschodnich Kresów Rzeczpospolitej, z Warszawy, z Wielkopolski czy z innych stron Polski, tworzyli wspólnie z gdańskimi Polakami specyficzny klimat miasta, ów genius loci, który w Sierpniu’80 zaowocował powstaniem wielkiego ruchu Solidarności, a potem – wyjątkowej gdańskiej społeczności”.
I pisze jeszcze: „Bohaterowie moich reportaży w większości już nie żyją. Tym ważniejsze wydaje mi się ocalenie ich losów od niepamięci”.
***
Barbara Szczepuła „W domu wroga”, Wydawnictwo Arche Marek Tokarczyk, Sopot 2020.
Spis treści: Harpie na niemieckiej szafie; Nie palcie książek; Kolacja u Goebbelsa; Hannemann przyjeżdża do Gdańska; Zemsta za polską flagę w oknie; Lenin wiecznie żywy; Frontowa Wielkanoc; Sobolowe futro; Piękna ulica; Kleine Spitzmaus; Stutthof idzie; Życie jest przyjemne; Grają organy Stalina; Nauczyciela Weisera Dawidka; Krowa w ogrodzie profesorskiej willi; Smutna pani z pensjonatu; Dlaczego zginął inżynier Rokicki; Agnes Splett myje podłogę w komisariacie MO; Tratwa rozbitków; Jadą budy przez Wejherowo; Scheisse auto; Marta Hahn patrzy w okno; W kurorcie; Mój ojciec Żyd; Cztery siostry; Jak umierał polski Lwów; Trefny życiorys Cecylii; Panicz; Kamienica przy Konrada Wallenroda; Atmosfera w sądzie jest ciężka; Prezydent.
