Od XIII wieku obszar należący do klasztoru cystersów w Oliwie, a od roku 1480 wzmiankowana jako wieś rybacka. W czasie wojny Gdańska z królem polskim Stefanem Batorym została całkowicie zniszczona (1577), a następnie odbudowana i oddawana przez cystersów w dzierżawę. Centrum wsi zlokalizowane było wokół obecnej ul. Pułaskiego. W roku 1769 w części północno-zachodniej (okolice obecnego mola w Brzeźnie) teren wydzierżawił Franz Carl Deissel, budując tu wytwórnię saletry, która upadła w roku 1793.
Od 1772, po I rozbiorze Polski, znajdowała się w granicach państwa pruskiego. Po dokonanej w tym samym roku, przez króla Fryderyka II Wielkiego, kasacji klasztoru w Oliwie, do roku 1807 Brzeźno należało do tzw. dóbr oliwskich (Amt Oliva), zarządzanych przez państwo. W 1781 r. mieszkało tam 127 osób. Dzierżawione przez rybaków za czasów klasztornych gospodarstwa stały się ich własnością, stopniowo wykupywaną przez nowych przybyszy.
Brzeźno było własnością I Wolnego Miasta Gdańsk (lata 1814-1877) a w latach 1877-1914 r. było terytorium gminy wiejskiej Zaspa. Po wybrukowaniu drogi do Nowego Portu wybudowano na północno-zachodnim brzegu jeziora Zaspa fort. Jego funkcją było zabezpieczenie Nowego Portu i wspomnianej drogi. Fortyfikacja z czterema kaponierami i redutą otoczona była fosą i wałami. W późniejszym czasie wybudowano też w północnej części dawnego fortu tzw. Dorfbatterie (bateria wiejska), złożoną z czterech stanowisk haubic kalibru 283 mm i pięciu bunkrów (obecnie w większości wykorzystywane w charakterze garaży). Uzbrojenie baterii nabrzeżnych usunięto w okresie II Wolnego Miasta Gdańsk.
Kąpielisko w Brzeźnie istniało już przed 1804 r. W 1832 roku Wilhelm Pistorius wybudował zakład kąpielowy z ogrodem, belwederem widokowym na redę oraz cumujące statki oraz na wzgórza ciągnące się od Strzyży po Oliwę. Obiekt był sukcesywnie rozbudowany w latach 1840-1842 i znajdowało się tam 40 pokoi, z dużą salą i łazienkami. Dom kuracyjny spłonął w roku 1892 i rok później zastąpił go ten zbudowany przy obecnej ul. Zdrojowej 2. W XX w. powstało drewniane molo.
Gdańsk, molo w Brzeźnie, wyd. Louise Schot, Danzig - Brosen http://muzeumpomorza.pl |
Brzeźno znalazło się w granicach administracyjnych Gdańska 1 IV 1914 roku. Do lat 60. XX wieku zachowało charakter osady rybackiej. W roku 1945 odbył się tu pierwszy zlot harcerzy z województwa gdańskiego i uroczyste zaślubiny z morzem. Lata 1962-1984 radyklanie zmieniły charakter dzielnicy – jako jedna z „sypialń” miasta dla pracowników gdańskich stoczni, portów i zakładów przemysłowych. W związku z zanieczyszczeniem wód Zatoki Gdańskiej zamknięto nadmorskie kąpielisko i przystań rybacką.
Powrót do rekreacyjnego charakteru Brzeźna nastąpił w latach 80. i 90. XX w. W roku 1992 r. otwarto plaże, a w latach 1993-1996 powstało nowe kąpielisko wraz z molem.
