Od roku 2008 międzynarodowa organizacja pozarządowa „Peace Boat” z siedzibą w Tokio organizuje „Światowe Rejsy w obronie świata bez broni jądrowej”. W ramach tego projektu ponad 150 Hibakusha (osoby, które przeżyły wybuchy jądrowe w Hiroszimie i Nagasaki) podróżowało po całej kuli ziemskiej aby promować świat wolny od atomowego zagrożenia. Już jutro „Statek Pokoju” przypływa do Gdańska.
Zapraszamy na konferencję prasową, która odbędzie się tuż po spotkaniu Hibakusha z gdańską młodzieżą - 27 maja 2015 o godz. 15.30 na antresoli (obok audytorium) Europejskiego Centrum Solidarności.
Poniżej sylwetki Hibakusha, którzy odwiedzą Gdańsk:
Pan MIYAKE Nobuo
ur. 16 lutego 1929 r.
Przeżył wybuch jądrowy w Hiroszimie (w momencie wybuchu miał 16 lat).
W momencie wybuchu bomby jądrowej pan Miyake znajdował się w tramwaju jadącym w kierunku hipocentrum. Był w odległości 1,8 km od miejsca wybuchu. Udało mu się przeżyć tylko dzięki szybkiej decyzji, żeby wyskoczyć z tramwaju w momencie eksplozji. Ci, którzy zostali w tramwaju zginęli albo zostali ciężko ranni.
Od późnych lat 80-tych pan Miyake jeździ po Japonii i po świecie (Stany Zjednoczone, Niderlandy, Kanada, Izrael, Arabia Saudyjska) i opowiada o swoich przeżyciach. Bierze także regularnie udział w wymianie z koreańskimi Hibakusjha – Zainichi (Koreańczycy mieszkający w Japonii). W latach 2007 – 2009, był Sekretarzem Generalnym Tokijskiej Federacji Organizacji Ofiar Bomby Atomowej (Toyukai - Tokyo Federation of A-Bomb Sufferers Organizations)
Pan MORITA Hiromitsu
ur. 24 września 1934 r.
Przeżył wybuch jądrowy w Hiroszimie (w momencie wybuchu miał 10 lat).
W momencie wybuchu pan Morita właśnie wchodził do swojego domu – znajdował się w odległości 1,8 km od hipocentrum. Wchodząc do domu, zauważył biało-niebieski błysk, po chwili podmuch odrzucił go na odległość 5-6 metrów. Pan Morita doznał jedynie niewielkich obrażeń, jednak jego brat (15 lat) został mocno poparzony i zmarł kilka lat później. Po wojnie pan Morita, w obawie przed dyskryminacją, nie dzielił się z nikim swoimi przeżyciami. Jednak, powoli, w miarę upływu czasu, kiedy ludzie zaczęli go pytać, zaczął opowiadać o tym, co się wydarzyło. Obecnie jest strażnikiem 600-letniego drzewa w świątyni Sanno, które przetrwało wybuch bomby atomowej.
Pani KOTANI Takako
ur. 4 stycznia 1939 r.
Przeżyła wybuch w Hiroszimie (w momencie wybuchu miała 6 lat).
W momencie wybuchu pani Kotani była w domu, w odległości 2,5 km od hipocentrum. Mimo tego, że została uwięziona pod domem, przeżyła odnosząc jedynie niewielkie obrażenia. Z czwórki rodzeństwa, najmłodszy z braci zmarł na skutek ciężkiego poparzenia na całym ciele, starsza siostra i brat doznali ciężkich obrażeń, jednak przeżyli. Po śmierci mamy (która zmarła na białaczkę, kiedy pani Kotani była jeszcze uczennicą szkoły podstawowej) pani Kotani nie mówiła publicznie o tym, że jest Hibakusha. Uczyniła to dopiero w 2005 roku, kiedy to ktoś ze znajomych zachęcił ją do podzielenia się swoją historią. Obecnie należy do stowarzyszenia Yachiyo City Hibakusha.
Pan HIRONAKA Masaki
ur. 16 października 1939
Przeżył wybuch w Hiroszimie (w momencie wybuchu miał 5 lat).
W momencie wybuchu pan Hironaka bawił się nad strumieniem w odległości 3,5 kilometra od hipocentrum. Zobaczył czarny deszcz spadający ze schronu przeciwlotniczego. Nie może zapomnieć mocno poparzonych pleców swojego taty, który zginał w wyniku wybuchu. Po przejściu na emeryturę, pan Hironaka wydał broszurkę opisującą to, co się mu przydarzyło. W roku 2006 zaczął opowiadać swoją historię i pokazywać rysunki. W roku 2010 został wybrany delegatem HIDANKYO (japońska konfederacja ofiar wybuchu bomb atomowych i wodorowych) na konferencję NPT w Nowym Jorku, podczas której dzielił się swoja historią i apelował o wprowadzenie zakazu użycia bomb nuklearnych w Organizacji narodów Zjednoczonych oraz w lokalnych szkołach.
Pan HORIE Soh
ur. 17 października 1940
Przeżył wybuch w Hiroszimie (w momencie wybuchu miał 4 lata).
W momencie wybuchu bomby pan Horie szedł ulicą i był oddalony o 3 kilometry od hipocentrum. Najpierw zobaczył jasny błysk, a później został zmieciony przez podmuch. Nie odniósł obrażeń, ponieważ starsza siostra zasłoniła go własnym ciałem. Wciąż dobrze pamięta mocno poparzone dzieci, które przyszły do jego domu w poszukiwaniu schronienia. Od roku 2004 pan Horie należy do Światowego Centrum Przyjaźni (World Friendship Centre), które prowadzi międzynarodową wymianę poprzez dzielenie się historiami Hibakusha. Mając na uwadze fakt, że coraz mniej jest Hibakusha, którzy mogą dzielić się z innymi swoja historią, pan Horie od 2012 roku konsekwentnie opowiada (po angielsku) swoją historię zagranicznym gościom, którzy odwiedzają Hiroszimę.
Pan ITO Masao
ur. 31 stycznia 1941
Przeżył wybuch w Hiroszimie (w momencie wybuchu miał 4 lata).
W momencie wybuchu bomby pan Ito jeździł na trzykołowym rowerku w pobliżu swojego domu, 3,5 kilometra od hipocentrum. Został zdmuchnięty przez podmuch, jednak doznał tylko niewielkich obrażeń. Uciekł do schronu przeciwlotniczego i tam zobaczył czarny deszcz. Nie może zapomnieć widoku niezliczonej ilości ciał, które były kremowane przez kilka dni po wybuchu w parku obok jego domu. od 2010 roku aktywnie działa w Wolontariacie na Rzecz Pokoju w Hiroszimie (Hiroshima Peace Volunteer) a od 2012 bierze czynny udział w działaniach miasta Hiroszima na rzecz pomocy HIbnakusha w przekazywaniu swojego doświadczenia następnym pokoleniom.
Pani MITAMURA Shizuko
ur. 20 grudnia 1941
Przeżyła wybuch w Nagasaki (w momencie wybuchu miała 3lata).
W momencie wybuchu bomby pani Mitamura jadła obiad w domu, 4 kilometry od hipocentrum. Zaraz po silnym błysku, jej rodzina ewakuowała się do schronu przeciwlotniczego i dlatego przeżyła. Po wojnie pani Mitamura pracowała jako pielęgniarka i nie bardzo interesowała się bombami atomowymi. Jednak jej dwie siostry, które były z nią w dniu wybuchu, a także jej córka i siostrzenica – drugie pokolenie Hibakusha – zmarły na raka. U pani Mitamura również zdiagnozowano raka. Dopiero wówczas zdała sobie sprawę z tego jak straszne jest promieniowanie i zaczęła interesować się działalności na rzecz pokoju i z zakazu broni nuklearnej. Obecnie jest przewodnikiem – wolontariuszem i opowiada o swoich doświadczeniach jako Hibakusha.
Pani KAMADA Hiroe
ur. 9 lutego 1942 r.
Przeżyła wybuch w Hiroszimie (w momencie wybuchu miała 3 lata).
W momencie wybuchu bomby pani Kamada była w domu, 2,3 kilometra od hipocentrum. Na szczęście, wszyscy członkowie jej rodziny przeżyli. Mimo, że sama nie ma wyraźnych wspomnień z momentu wybuchu, to przez lata cierpiała na strach przed śmiercią. Od dzieciństwa bardzo łatwo się męczy. Gdy miała 40 lat zdiagnozowano u niej niedoczynność tarczycy. Pani Kamada nie ma żeby wielkiego doświadczenia w dzieleniu się swoja historią, ma jednak nadzieję, że uda jej się zaapelować o zniesienie broni jądrowej w związku z cierpieniem jakie spowodowały wybuchy bomb atomowych, promieniowanie, wojny domowe i międzynarodowe, a także sprawy dotyczący uchodźców i inne.
W Gdańsku z krótkim przesłaniem na rzecz zakazu broni jądrowej wystąpi dodatkowo Manami IWAMOTO - przedstawicielka Youth Communicators - młodych aktywistów, którzy towarzyszą Hibakusha.
