Charakterystyczna gdańska triada herbowa na zachodniej fasadzie bramy, uszanowana przez pruskiego zaborcę, uzupełniona została dodatkowym herbem królestwa pruskiego po stronie wschodniej, udekorowanej po rozbiórce bramnego dziedzińca i potem w końcu XIX w.
Brama Ulicy Długiej (Długouliczna) nazywana również "Bramą Złotą" to koronny na gdańskim gruncie przykład nawiązania do rzymskiej formy łuku triumfalnego . Antyczny wzorzec bryły powtórzony jest niemalże dokładnie, z dwoma wyjątkami w postaci dużych okien górnej kondygnacji oraz zachowania obronnego charakteru z pozoru ozdobnej bramy. Autorem projektu obiektu powstałego na miejscu stojącej tu dawniej gotyckiej bramy o tej samej nazwie jest Abraham van den Blocke - syn Willema.
Na fryzie bramy od strony Wieży Więziennej widnieje napis zaczerpnięty z Psalmu 122. Brzmi on w polskim tłumaczeniu: "Oby zaznali pokoju ci, którzy ciebie miłują, niech pokój będzie w twoich murach, a bezpieczeństwo w twoich pałacach". To błogosławieństwo dla miasta sformułowane zostało przez psalmistę w odniesieniu do Jerozolimy.
Jako źródło historycznej omyłki, która spowodowała, że Brama Ulicy Długiej nazywana jest "Bramą Złotą" wskazuje się błędne tłumaczenie dzieła węgierskiego podróżnika Mártona Csombora, który odwiedził Gdańsk w 1617 r. Książka "Podróże po Polsce" uznawana jest za pierwszy opis Polski w języku węgierskim, a Gdańskowi poświęcił w nim autor sporo uwagi. Użył jednak na określenie Bramy Ulicy Długiej wyrazu, który filologowie interpretują jako "złocista", lub "pozłocona", nie zaś "złota".
Zachowane pomiędzy bramami Wyżynną i Długouliczną dawne przedbramie, czyli gdański barbakan, przebudowany został na przełomie XVI i XVII w. na więzienie. Szefem tej przebudowy był Flamand Anton van Obberghen. Jego dziełem jest zwłaszcza charakterystyczne zwieńczenie Wieży Więziennej, na stałe wpisane w panoramę Gdańska.