Cele warsztatów
Uczeń:
- zdobędzie podstawową wiedzę o emocjach, doświadczy tego, co dzieje się w ciele człowieka gdy przeżywa smutek
- będzie potrafił nazwać i wyrazić jedną z podstawowych emocji - smutek
- nauczy się opowiadać o swoich emocjach
- dowie się, że wszystkie uczucia są nam potrzebne i mamy prawo je przeżywać
- wymyśli sposoby poradzenia sobie ze smutkiem
Rodzic:
- wystawa w klasie i karty informacyjne sprawią, że wiedza dotrze również do rodziców
Wychowawca:
- otrzyma materiały do stworzenia klasowej gazetki i wystawy oraz scenariusze kolejnych warsztatów dzięki temu wzbogaci swój warsztat pracy
Metody pracy
- biblioterapia
- dyskusja
- grupowa praca plastyczna
- metoda aktywizująca – burza mózgów
- indywidualna praca plastyczna
- wystawa w klasie
- ulotki informacyjne dla rodziców
- scenariusze dla wychowawcy
Pomoce
- książka: CHUSTA BABCI, Asa Lind, wyd. Zakamarki
- plastelina 10 zestawów
- 25 plastikowych podkładek
- pastele
- mazaki
Środki dydaktyczne do samodzielnego przygotowania
- rysunek przygotowany na dużym arkuszu papieru przedstawiający bohatera książki, który się złości
- tabelka ze sposobami na rozładowanie złości
- ulotka informacyjna dla rodziców
Tok warsztatów
Część wprowadzająca
Psycholog / pedagog przedstawia się dzieciom i omawia krótko cel spotkania. Mówi, że chciałby z nimi porozmawiać o uczuciach i emocjach i dowiedzieć się co dzieci wiedząca ten temat, np. jakie nazwy uczuć znają? Mówi również, że warsztaty to są takie zajęcia, na których wspólnie się pracuje i dziś powstanie taka wspólna praca na temat smutku.
Część główna
1. „Chusta babci”
Pierwsza część warsztatu polega na przeczytaniu dzieciom książki „Chusta babci”, której bohaterowie przeżywają jedną z podstawowych emocji, tj. smutek.
2. Co się dzieje z bohaterami książki gdy się smucą?
Grupowa praca plastyczna – na przygotowanym wcześniej dużym arkuszu papieru z narysowaną postacią bohatera książki dzieci za pomocą plasteliny wylepiają te części ciała, które zmieniają się pod wpływem danego uczucia. Psycholog/pedagog koordynuje pracę dzieci zadaje pytania dotyczące tego jak wygląda twarz człowieka, gdy się smuci. Dzieci zgłaszają się i dorysowują brakujące elementy twarzy, np. smutne oczy, usta wygięte w podkówkę, opuszczone brwi, łzy na policzkach, nos zaczerwieniony od płaczu. Osoba prowadząca dba o to, aby znalazły się na wspólnym plakacie elementy zaczerpnięte z książki. Ważne jest, aby każde z dzieci miało swój udział w kolorowaniu i wylepianiu plakatu. Podsumowujemy i omawiamy poszczególne oznaki smutku. Po skończonej pracy plakat wieszamy w klasie, kąciku, gdzie powstanie gazetka poświęcona smutkowi.
3. Jakie są sposoby na poradzenie sobie ze smutkiem?
Burza mózgów – zbieramy od dzieci propozycje sposobów na poradzenie sobie ze smutkiem. Pytamy co one robią, gdy czują smutek, a chcą aby minął. Sygnalizujemy, że skuteczne sposoby to są takie, które pozwalają nam na przemyślenie smutku, opowiedzenie innym o naszych uczuciach i te poprawiające po prostu humor. W trakcie pokazujemy dzieciom za pomocą obrazków przygotowane przez nas sposoby.
4. Jak ty wyobrażasz sobie smutek?
Indywidualna praca plastyczna – każdy uczestnik lepi z plasteliny omawiane na zajęciach uczucie, ma całkowitą dowolność w doborze kolorów i formy swojej pracy. Może np. ulepić bohatera książki, może ulepić siebie gdy się smuci, może pokazać jedną z oznak smutku, może przedstawić sposób na poradzenie sobie ze smutkiem. Na koniec w ramach podsumowania omawiane są prace dzieci – chętni opowiadają o swoich pracach. Z prac tych powstaje wystawa w klasie.
Mówimy dzieciom, że ich rodzice/opiekunowie po obejrzeniu wystawy dostaną w formie ulotki, informacje o danej emocji i wymyślonych przez dzieci sposobach poradzenia sobie z trudnymi uczuciami.
Część podsumowująca
Każdy z nas ma prawo się smucić, mamy bardzo różne powody naszego smutku, czasem to po prostu gorszy nastrój, czasem jakieś zmartwienie, czasem poważny problem. Smutek to takie uczucie, które pozwala nam przemyśleć różne ważne sprawy. Dobrze jest mieć przyjaciela, z którym możemy dzielić nasze smutki i radości.
ŻEBY ROZŁADOWAĆ ZŁOŚĆ MOGĘ:
- PRZYTULIĆ SIĘ MOCNO DO MAMY, TATY, PRZYJACIELA
- POROZMAWIAĆ Z PRZYJACIELEM
- PRZYTULIĆ MISIA
- WYPŁAKAĆ SIĘ
- NARYSOWAĆ SWÓJ SMUTEK
Drogi rodzicu!
Każdy z nas miewa gorsze chwile i dni i „każdy ma prawo czuć smutek” . Trudno jest trwać w swym własnym smutku, ale chyba jeszcze trudniej patrzeć na to, jak smucą się nasi najbliżsi. Twoje dziecko dopiero uczy się jak poradzić sobie z trudnymi uczuciami. To ty jesteś jego pierwszym przewodnikiem w tej trudnej sztuce. Jak poradzić sobie ze smutkiem, jak opowiedzieć to swojemu dziecku? Możesz skorzystać z pomysłów wypracowanych na szkolnych warsztatach.
