Wodociągi
W okresie wczesnego średniowiecza, mieszkańcy Gdańska zaopatrywali się w wodę z Potoku Siedleckiego. Potok ten w miejscu dzisiejszej ul. Nowe Ogrody rozchodził się na kilka strumieni. Największy z nich płynął Podwalem Staromiejskim a inny spływał dzisiejszą ul. Długą. Innym źródłem zaopatrzenia miasta w wodę był dwunastokilometrowy kanał który doprowadzał wodę do Gdańska z rzeki Raduni której kanał przebiega m.in. obok dzisiejszej ul. Korzennej i Na Piaskach.
To Krzyżacy stworzyli ten kanał, zwany do dziś Kanałem Raduni który swój początek ma na terenie wsi Juszkowo. Kanał zwany w owych czasach kanałem Młyńskim (z niemieckiego: Molewasser) obecnie jest zwany Kanałem Raduni. Miał napędzać koła młyńskie przede wszystkim Wielki Młyn ale i inne krzyżackie młyny które produkowały: mąkę, materiały na ubrania i obuwie czy nawet kaszę. Stąd młyny kaszowe. Winrych von Kniprode krzyżacki komtur wydał przywilej lokacyjny dla Gdańska, który m.in. zaowocował stworzeniem dwóch systemów sieci wodociągowej: konsumpcyjnej i ,,przemysłowej’’. W tym pierwszym woda płynęła w drewnianych rurach zakopanych pod ziemią. W tym drugim woda płynęła naziemnymi korytami które zabezpieczono osłonami. Korzystano tez z tradycyjnych studni które wypełniała do pewnej wysokości woda gruntowa.
