Artystka: Si On
Kuratorka: Patrycja Ryłko Khamis
Identyfikacja wizualna: Kaja Gliwa
Wystawa Si On zgłębia koncept funkcjonowania świata, w którym nie ma ani początku, ani końca, a narracja historyczna nigdy nie zostaje w pełni opowiedziana ani zrozumiana. Artystka intensywnie bada pamięć przodków przez pryzmat swojej radykalnej wyobraźni, a zanurzając się w tę dynamikę, eksploruje surowe prawdy o istnieniu z ciekawością i dziką, apokaliptyczną energią postpunku. Wykorzystując malarstwo jako medium, porusza się między osobistymi a zbiorowymi doświadczeniami, łącząc to, co jednostkowe, z tym, co kolektywne, Wschód i Zachód, lokalne i globalne, anarchię z systemową władzą. Si On staje się jednocześnie wewnętrzną i zewnętrzną obserwatorką, ujawniając złożoność i współzależność sił, które kształtują naszą rzeczywistość.
Artystka odnosi się do symbolicznej przemocy oraz osobistych i zbiorowych traum, zakorzenionych głęboko w naszej wspólnej świadomości. Odważnie mierzy się z atawistycznymi lękami, które nas paraliżują lub popychają do granic wytrzymałości. Jest świadoma mrocznej strony ludzkiej natury, ale jednocześnie nadaje każdemu stworzeniu, kamieniowi, każdej cząstce materii duszę, która wyraża wolność. Odrzucając fetyszyzację, Si On eksploruje symbiotyczne relacje między ludźmi a nieludźmi, redefiniując ich wzajemne powiązania. Jej praktyka, zakorzeniona w perspektywie transgatunkowej, podważa sztywne, linearne podejście do historii i drabiny bytów, które odrzucało systemy wierzeń przypisujące duchową wartość wszystkim formom życia — ludzkim, zwierzęcym i nieożywionym. Si On konfrontuje zachodnią tradycję marginalizującą te przekonania, odzyskując w ten ich sposób podmiotowość. Nadanie duszy obiektom nieożywionym i wszelkim formom życia nie jest wyłącznie artystycznym aktem, lecz formą sprzeciwu wobec antropocentrycznego podejścia. Jej twórczość wspiera bardziej holistyczną wizję świata, w której każda część natury zyskuje szacunek i uznanie jako integralny element szerszej narracji. Przekształcenie tych relacji — przekraczające podział między człowiekiem a nieludzkim, ożywionym a nieożywionym — zmusza do ponownego przemyślenia, jak współistniejemy ze światem wokół nas, wzywając do harmonijnej i pełnej szacunku koegzystencji wszystkich form życia.
Si On (ur. 1979 w Korei), po studiach w dziedzinie malarstwa w Japonii i kilkuletnim pobycie w Nowym Jorku przeniosła się do Polski, gdzie obecnie mieszka i pracuje. W swojej praktyce eksploruje temat wrażliwości i podatności na zranienie. Bada powiązania, głębię i bogactwo życia wewnętrznego człowieka, wierząc, że jest on dynamiczną mieszanką doświadczeń, emocji i różnego rodzaju wpływów. Pracując ze złożonością wewnętrznych konfliktów, tworzył swoją sztukę na kształt bogatego i misternego gobelinu. Wychwytuje z rzeczywistości jego elementy – śmieci i drobnostki, ale też rzeczy cenne i znaczące. Miesza to, co niskie z wysokim, solidne z bezużytecznym – z radością witając i manipulując wszystkimi elementami. Nieustannie wymyśla na nowo, przemalowuje i przebudowuje swoje prace. Ta harmonijna i ciągła transformacja sprzyja ciągłemu wzrostowi i odrodzeniom, dostosowując jej praktykę do płynnej natury kreatywności.
Swoje prace prezentowała na licznych wystawach indywidualnych, m.in. Beasts and Blossoms, T293 Gallery, Rzym, 2024, I Am an Outcast From The World, James Fuentes Gallery, Nowy Jork, 2023; A Peace Brimming with Mailce, Edel Assanti Gallery, Londyn, 2023, Shaman Woman, HOS Gallery, Warszawa, 2020; MAM Project 028, Mori Art Museum, Tokio 2020. Uczestniczyła w wielu wystawach zbiorowych, jak Uncombed, Unforeseen, Unconstrained prezentowaną w ramach Biennale w Wenecji w 2022 czy Farba znaczy krew. Kobieta, afekt i pragnienie we współczesnym malarstwie w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 2019 roku. Jej prace znajdują się w kolekcjach m.in. Brooklyn Muzeum w Nowym Jorku, The High Museum of Art w Atlancie, Mori Art Muzeum w Tokio oraz w Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie.
Mieszka i pracuje w Krakowie.
