Twórcy spektaklu przyglądają się miłości, która następuje po tej intensywnej i szalonej, którą wynosi się na piedestały. Poszukują początku końca i końca jej początku. Wychodząc od ruchowej impresji na temat rzeźby “Pocałunek” rumuńskiego twórcy Constantina Brâncuşi, artyści badają temat długoletnich związków miłosnych.
Co dzieje się po zakończeniu pierwszego, idyllicznego, fizycznie intensywnego etapu miłości romantycznej? Czy po jej obumarciu ewoluuje w relację dojrzalszą, intymniejszą, głęboko emocjonalną, w której dwie osoby mogą być jednocześnie blisko i daleko od siebie? Jak mój bliski Tobie organizm patrzy na Twój organizm z dystansu indywidualnych potrzeb? Jak, po tylu wspólnych posiłkach, reaguje na Ciebie moja odrębna wątroba? Instrument wielkości zaciśniętej pięści, jak można traktować Cię poważnie? Serce ser chce. Weź się nie zaciskaj na mnie.
Koncepcja: Aleksandra Bożek-Muszyńska
Choreografia, kreacja i wykonanie: Aleksandra Bożek-Muszyńska i Piotr Skalski/Janusz Orlik
Muzyka: Marcin Janus
Reżyseria świateł: Ewa Garniec
Produkcja: Krakowski Teatr Tańca
