Nora rozpoznaje własne życie jako egzystencję „lalki”. Postanawia odejść od męża, zostawić dzieci i opuścić dom. Nora stała się ikoną samostanowienia, wolności ku samorealizacji, której warunkiem jest bycie w prawdzie z sobą samym. Wyjście z domu jest aktem narodzin, buntowniczym i heroicznym zarazem. Ibsenowska postać stała się patronką słusznych rozwodów, rozstań, które przynoszą wyzwolenie samopoznania. Radosław Rychcik o spektaklu: „Wszystkie wydarzenia w sztuce Ibsena prowadzą do momentu rozpoznania, do rozmowy żony z mężem. Ta rozmowa jest przesłaniem. Nora rozpoznaje w mężu kogoś Obcego. Wstrząs, jaki wywołuje reakcja Helmera na sfałszowany przed laty podpis na czeku, budzi jej drugą uśpioną część osobowości. Nora rozpoznaje własne życie jako egzystencję „lalki” i obciąża winą mężczyzn – ojca i męża. Czuje się przez nich zmanipulowana, zdegradowana do funkcji dekoracyjnego przedmiotu uprzyjemniającego życie mężowi. Nora uświadamia sobie, że nigdy nie była z mężem szczęśliwa! Nora chce wziąć odpowiedzialność za swoją tożsamość i sens życia. Tu happy endem jest odejście żony od męża.”
Projekt dofinansowany ze środków Miasta Gdańska.
