Wśród grafik zachowanych w zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku, dzieła szkoły niemieckiej odznaczają się liczebnością i najwyższym poziomem artystycznym. Z kolei wśród nich czołowe miejsce zajmują dzieła niekwestionowanego mistrza – Albrechta Dürera. W zbiorach polskich jest to jedna z najważniejszych kolekcji jego rycin, zawierająca m. in. grafiki ze słynnego cyklu wykonanego przez artystę – tzw. Wielkiej Pasji.
W 2010 roku przypada 250 rocznica urodzin Jacoba Kabruna. Dla uczczenia wielkiego kolekcjonera, Muzeum Narodowe w Gdańsku przygotowało Albrecht Durer. Ryciny szkoły niemieckiej ze zbiorów Jacoba Kabruna.
Wystawa, którą będzie można oglądać w Zielonej Bramie od 9 grudnia 2009 roku, zostanie zakończona 9 stycznia 2010 roku - w 250 rocznicę urodzin Kabruna - prezentacją katalogu prac mistrzów niemieckich, który inaugurować będzie serię katalogów obejmujących całą kolekcję. Realizowany etapami projekt ma na celu utworzenie pełnego opracowania rycin zachowanych w zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku.
Jacob Kabrun (9. stycznia 1759 – 25. października 1814)
Pierworodny syn kupca Jacoba i Luizy Concordii Spall urodził się w Gdańsku. Do 1775 roku pozostawał pod opieką ojca, przyuczając się do prowadzenia rodzinnej firmy, z czasem także jej przejęcia. W domu zapewniono mu prywatne nauczanie, obejmujące między innymi lekcje francuskiego. Kilka kolejnych lat spędzonych w szkołach Królewca kwituje tylko lakoniczna wzmianka w dziewiętnastowiecznej biografii kupca pióra dr. Otto Völkela - dyrektora Akademii Handlowej, powstałej dzięki zapisowi Kabruna.
W 1780 roku Jacob Kabrun został wpisany do ksiąg miejskich Gdańska jako kupiec i otrzymał posadę w firmie Jozua & James Kenworthy. Był pracownikiem pełnym inicjatywy: obdarzano go zaufaniem, powierzając w latach 1785-1786 kontakty z Holandią i Anglią. Niebawem został wspólnikiem swych pryncypałów, aby w 1800 roku całkowicie przejąć prężnie rozwijającą się pod jego kierunkiem firmę. Praktykujący w warunkach ograniczeń, wynikających z sytuacji gospodarczej Kabrun potrafił wykorzystać korzystne zmiany koniunktury gospodarczej. W latach 1802-1803 odbył korzystne podróże do Francji i Anglii. Kontakty handlowe wiązały Kabruna z Niemcami, skąd sprowadzał adamaszek, oraz z Portugalią, z której importował sól, sięgając aż po Buenos Aires w Ameryce Południowej. Istotną dziedziną działalności Jacoba Kabruna było zaangażowanie w życie teatralne Gdańska. Inicjatywa budowy teatru z prawdziwego zdarzenia pojawiła się w 1785 roku. W 1797 roku powstało towarzystwo akcyjne, stawiające sobie za cel realizację idei. W następnym roku przyjęto koncepcję Carla Samuela Helda, który zaprojektował klasycystyczny budynek z widownią na 1600 osób. Lwią część kosztów inwestycji wziął na siebie Jacob Kabrun. Prace budowlane prowadzone były w latach 1798-1801. Gmach został wzniesiony na styku placów miejskich-Targu Węglowego i Targu Drzewnego.
Zbiór dzieł sztuki zgromadzony przez Kabruna, mocą jego testamentu, przekazany został Gdańskowi („Zapisuję przeto wszystkie moje obrazy, rysunki i ryciny i całą moją bibliotekę ze wszystkimi przynależnościami (których spis będzie można po mojej śmierci odnaleźć) na założenie instytutu naukowego, którego naszemu żądnemu wiedzy miastu od dawna brakuje, oraz przeznaczam z mej spuścizny sto tysięcy guldenów w obiegowych gdańskich obligacjach miejskich na fundację na rzecz jego koniecznych wydatków”, fragment testamentu Kabruna).
Powołany z jego zamysłu Instytut Handlowy otrzymał jedną z kamieniczek w pobliżu Dworu Artusa. W siedzibie szkoły na pewien czas zdeponowano dzieła sztuki z przekazanej miastu kolekcji obrazów, rysunków i rycin. W 1833 roku kolekcja została przeniesiona na ulicę Ogarną 80, do ówczesnego Stadtmillersche Haus, gdzie w określone dni tygodnia można było oglądać zbiory, a 40 lat później kolekcja Kabruna została złożona w pofranciszkańskim klasztorze, gdzie utworzono Muzeum Miejskie. W ten sposób, wcześniej niż w Krakowie czy Warszawie, rozpoczęła się historia gdańskiego muzealnictwa. Wojna, ewakuacje i grabieże przyniosły rozproszenie zbiorów muzealnych. Kolekcja Kabruna również poniosła znaczące straty. W wyniku przeprowadzonej w 1956 roku rewindykacji do ówczesnego Muzeum Pomorskiego, kontynuującego tradycje gdańskiego Stadtmuseum, powróciło ze Związku Radzieckiego ogółem 4595 prac. Było wśród nich około 50 obrazów, 397 rysunków oraz 1543 ryciny z kolekcji Jacoba Kabruna. Obecnie w zbiorach znajduje się nieznacznie więcej niż piąta część dawnych zasobów rycin.
