Bezpiecznie
i w rozsądnej cenie

 ​Jaka jest kondycja spółki?

Spółka przez lata wypracowała wspólny majątek. Według bilansu wartość SNG to 122 milionów złotych.- Przecież wodociągi to głównie instalacje doprowadzające wodę, a te są w całości w rękach innej miejskiej spółki GIWK, która jest właścicielem infrastruktury…Tylko częściowo. W upro​szczeniu: GIWK ma rury i obiekty, natomiast majątek, który służy do ich obsługi jest własnością SNG. Składają się na to między innymi specjalistyczne wyposażenie, w tym laboratorium o wartości 18 milionów, samochody serwisowe o wartości ponad 37 milionów, komputery i oprogramowanie do zarządzania siecią o wartości 24 mln złotych, a także centrum działań operacyjnych o wartości 3 milionów złotych. Dodatkową wartość stanowią nieruchomości. Niemniej ważne jak majątek, są wiedza i doświadczenie zespołu 550 fachowców, gdańszczan, którzy zajmują się obsługą źródeł wody, pracą na sieci, regularnymi naprawami, usuwaniem awarii.

Niektórzy mówią, że wszystko to w styczniu 2023 roku „wróci do miasta”

…Dlaczego miałoby wrócić? Przecież to własność spółki. Aby wróciło, niezbędne jest odkupienie akcji od Francuzów. Musimy się porozumieć, bo inaczej te elementy pozostaną w spółce, w której miasto nie ma większości. W styczniu 2023 roku skończy się jedynie kontrakt z miastem, SNG nie będzie mogła dostarczać wody mieszkańcom. Jeśli nie podejmiemy działań, będziemy mieli rury i obiekty w jednej spółce, narzędzia do ich obsługi i niezbędne pozwolenia w drugiej, ale nie będziemy mogli ich używać. Zakończenie kontraktu nie oznacza automatycznego przejścia francuskich udziałów na naszą własność.

Co się stanie po zakończeniu kontraktu?

Spółka SNG została zawiązana na czas bezterminowy. To znaczy, że nie przestanie istnieć w styczniu 2023 roku. Wtedy zakończy się kontrakt, na mocy którego miasto powierzyło SNG świadczenie usług eksploatacyjnych w sprawie zbiorowego dostarczania wody i odprowadzania ścieków. Jednocześnie zakończy się wówczas umowa dzierżawy infrastruktury pomiędzy SNG a Gdańską Infrastrukturą Wodociągowo Kanalizacyjną.Oznacza to, że każdy z dwóch udziałowców w styczniu 2023 roku będzie posiadać swój pakiet akcji. Grupa Saur zostaje ze swoimi udziałami, my ze swoimi. Po wygaśnięciu obu kontraktów pozostanie spółka, która zatrudnia 550 osób i posiada specjalistyczny majątek umożliwiający świadczenie usługi eksploatacji sieci wodno-kanalizacyjnej. Żeby zorganizować usługę od nowa, miasto musiałoby powołać inną spółkę: czyli zatrudnić pracowników, wyposażyć ich w sprzęt i niezbędne zasoby. To koszt minimum 120 mln złotych. Decydując się na wykup 51 procent udziałów w SNG wybraliśmy opcję najbardziej korzystną dla mieszkańców i najtańszą, miasto zaoszczędzi aż 76 mln złotych.Dlaczego musimy zapłacić 43,7 mln zł?To efekt przeprowadzonych negocjacji. Przypomnę, że miasto kupuje 51 procent akcji w spółce, której wartość bilansowa przekracza 122 milionów złotych. Gdyby zastosować proporcję, kwota zakupu powinna wynosić ponad 62 miliony złotych. Gdyby z kolei zastosować wariant alternatywny – który był brany pod uwagę w przypadku fiaska rozmów, czyli budowę organizacji od zera – należy przyjąć, że minimalna kwota na zorganizowanie nowej spółki to ok. 120 milionów złotych. I to bez pewności zbudowania podobnego zespołu. Postawienie załogi SNG w niepewności jest zwyczajnie nie fair wobec pracowników, którzy latami służyli gdańszczanom.- Opozycja twierdzi, że spółka z Francuzami była błędem.Mówimy o 1992 roku. Panowie posłowie i radni, którzy o tym wspominają, byli wtedy w szkole podstawowej. Ja również. To były początki samorządności w Polsce. Okres, w którym gminy nie miały jeszcze ustabilizowanej sytuacji finansowej, a wręcz - było bardzo źle. Brakowało pieniędzy na bieżące regulowanie zobowiązań, a co dopiero na inwestycje. A tych bardzo, ale to bardzo, nasz system wodno-kanalizacyjny potrzebował. Ledwie 8 proc. wody nadawało się wówczas w Gdańsku do spożycia bez przegotowania. Francuzi mieli wiedzę i pieniądze na realizację niezbędnych inwestycji. Dzięki temu między innymi jesteśmy po tych 30 latach jednym z niewielu polskich, dużych miast, gdzie 100 procent wody nadaje się do picia prosto z kranu i spełnia ona wszystkie, najwyższe normy, a 50 procent mieszkańców deklaruje spożywanie wody z kranu.

Co by się stało, gdyby miasto nie przejęło udziałów i poczekało do wygaśnięcia umowy?

Tak jak wspomniałem, nic by nie było. Dosłownie. Nie byłoby obsługi sieci, nie pracowałoby laboratorium, a ludzie nie mieliby pracy. Taki scenariusz jest abstrakcyjny. To przepis na chaos. Jak moglibyśmy dopuścić do braku wody w kranach, czy braku odbioru ścieków? To by była skrajna nieodpowiedzialność, działanie na szkodę mieszkańców, zachwianie bezpieczeństwem miasta! Niemniej, propozycja jednego z posłów, który na siłę próbuje nam wykazać niegospodarność, do tego prowadzi.

Czy po tej zmianie woda będzie droższa? Czy będzie trzeba instalować nowe wodomierze, podpisywać nowe umowy?

Wariant, który uznajemy za najlepszy, czyli wykup udziałów od Francuzów, dla mieszkańców jest najbardziej bezpieczny, a dla gminy najmniej obciążający finansowo. Oznacza nieprzerwane dostawy i rozliczanie na dotychczasowych zasadach. To bezpieczna dla wszystkich kontynuacja.