Tadeusz Matusiak urodził się w roku 1933, w Warszawie. Ukończył Wydział Historyczny na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, studiował też na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.
W 1949 r. związany był z organizacją harcerską „Szczerb”, która sprzeciwiała się powojennym, komunistycznym zmianom w polskim harcerstwie. W marcu 1954 r. za swoją działalność, w tym za namalowanie kotwic Polski Walczącej, został skazany na rok pozbawienia wolności, konfiskatę majątku oraz pozbawienie praw publicznych. Po latach, w 2012 r. już w wolnej Polsce, sąd unieważnił ten wyrok i zrehabilitował Tadeusza Matusiaka. Postanowienie gdańskiego sądu miało wymiar jedynie honorowy i nie wiązało się z odszkodowaniem. Co ciekawe, Tadeusz Matusiak zdecydował się wystąpić o rehabilitację po przeczytaniu publikacji historycznej „Dobry człowiek” na jego temat, autorstwa dwójki uczniów Zespołu Szkół w Sztutowie.
W latach 1972 -1974 pełnił on funkcję dyrektora Muzeum Historycznego Miasta Gdańska (obecnie Muzeum Gdańska).
"Ostatni raz odwiedził nas w ubiegłym roku podczas jubileuszu 49-lecia naszej instytucji i dał się poznać jako osoba niezwykle pogodna i uśmiechnięta. Cześć jego pamięci" - napisał na swoim profilu społecznościowym dyrektor Muzeum Gdańska Waldemar Ossowski.
Wcześniej w latach 1963 - 1972 Tadeusz Matusiak był pierwszym dyrektorem Muzeum Stutthof. Stworzył tę instytucję od podstaw. Zwieńczeniem jego pracy w tamtym okresie stało się odsłonięcie 12 maja 1968 roku Pomnika Ofiar Stutthofu, na które przybyło około 70 tysięcy osób.
Współpracownicy wspominają go jako człowieka niezwykle życzliwego i zasłużonego dla rozwoju muzealnictwa, który swoje życie poświęcił zachowaniu pamięci.
