Jak natrafiono na ślady bramy?
Przypomnijmy, że w Złotej Bramie trwa od sierpnia remont obejmujący jej przyziemie i piwnice wraz z wykonaniem izolacji przeciwwodnej.
Ok. trzy tygodnie temu pracownicy firmy Budkon, wykonujący na zlecenie SARP Wybrzeże prace remontowe, natknęli się na niezwykłe znalezisko. To fundamenty dawnej Bramy Długoulicznej, która istniała przed obecną Złotą Bramą.
- Fundamenty dawnej bramy znaleziono po skuciu grubej warstwy płyty żelbetowej. O odkryciu natychmiast zostali powiadomieni archeolodzy, którzy już dokładnie opisali i udokumentowali znalezisko - wyjaśnia Natalia Balcerzak.
Prezes SARP Wybrzeże nie ukrywa, że wymusiło to zmiany w dokumentacji projektowej trwającego remontu Złotej Bramy. Będzie teraz trwał dłużej o ok. dwa tygodnie i ma się zakończyć pod koniec listopada tego roku.
Jaka jest historia Bramy Długoulicznej?
Jak podaje Gedanopedia, internetowa encyklopedia Gdańska, Brama Długouliczna stanowiła początkowo główną i jedyną bramę umożliwiająca dostęp do Głównego Miasta bezpośrednio z przedpola (inne bramy prowadziły przez teren Starego Miasta, Starego Przedmieścia lub poprzedzała je Motława).
Została zbudowana z cegły około 1346 r., na rzucie prostokąta. Miała dwie kondygnacje, zwieńczone czterospadowym dachem.
W 1378 r. nazywana też Hohes Tor (Bramą Wysoką, od wyżyn na przedpolu). Od strony zachodniej mur obronny i bramę poprzedzała fosa, ze zwodzonym, drewnianym mostem przed bramą i pierwszym przedbramiem.
Po wybudowaniu drugiego pasa murów obronnych (muru niskiego) w kierunku zachodnim i utworzeniu w ten sposób międzymurza oraz po wykopaniu nowej fosy otrzymała około 1379–1382 nowe przedbramie, z wysuniętą na około 37 metrów od muru wysokiego i 25 m od muru niskiego wieżą (późniejszą Wieżą Więzienną) i od 1410 r. z budynkiem bramy zewnętrznej, Bramy Przedniej (późniejsza Katownia), połączonych z nią mostem wspartym na murowanych arkadach.
Skarb z epoki żelaza znaleziony w Nadleśnictwie Gdańsk!
Po dalszej rozbudowie linii obronnej w II połowie XVI wieku całość założenia utraciła funkcje obronne.
Brama Długouliczna została wyburzona około 1611 r. i zastąpiona w latach 1612–1614 dzisiejszą Złotą Bramą. Zachowały się fragmenty pierwotnej bramy (fundamenty, część ściany północnej), które przetrwały dzięki ich wykorzystaniu przy budowie Dworu Bractwa św. Jerzego.
