Magdalena Modzelewska-Rybicka

Magdalena Modzelewska-Rybicka zmarła 23 maja 2016 roku. Była jedną z tych nielicznych odważnych osób, które już w połowie lat 70. ubiegłego wieku przystąpiły do demokratycznej opozycji w PRL. To ona w Sierpniu organizowała i prowadziła codzienne modlitwy w strajkującej Stoczni Gdańskiej.
01.11.2016
Więcej artykułów poświęconych Gdańskowi znajdziesz na stronie głównej gdansk.pl

Magdalena Modzelewska-Rybicka w wolnej Polsce. Obok stoją działacze RMP, od prawej: Mirosław Rybicki, o. Maciej Zięba (ówczesny dyrektor ECS), Grzegorz Grzelak i Aleksander Hall

Była gdańszczanką z urodzenia. W latach 1973-78 studiowała polonistykę na Uniwersytecie Gdańskim. Przystąpiła wówczas do Komitetu Obrony Robotników (1976) i do ROPCiO (1977). Od początku była zaangażowana w tworzenie i rozwój niezależnego od komunistów tzw. drugiego obiegu wydawniczego: zaczynała od przepisywania na maszynie Komunikatów KOR, potem organizowała prace edytorskie i wydawnicze dla pisma “Bratniak” i Wydawnictwa Młoda Polska.

W okresie 1979–1980 była nauczycielką w szkole podstawowej w Gdańsku, następnie - bibliotekarką w Bibliotece Głównej Akademii Medycznej, skąd została zwolniona pod naciskiem Służby Bezpieczeństwa. Wielokrotnie inwigilowana przez SB w latach 1977-1988. W stanie wojennym pomagała ukrywać się pozostającym w podziemiu działaczom Solidarności.

Opór przeciwko PRL w przypadku Magdaleny Modzelewskiej-Rybickiej miał podstawy chrześcijańskie. Od połowy lat 70. XX w. była związana z kościelnym Ruchem Światło i Życie oraz duszpasterstwem akademickim.

Nie mogło jej zabraknąć w sierpniu 1980 r. w strajkującej Stoczni Gdańskiej. Była protokolantką rozmów Komitetu Strajkowego z dyrekcją stoczni. Od września do grudnia 1980 r. pracowała w sekretariacie Lecha Wałęsy.

W wolnej Polsce, od lat 90. XX wieku, pracowała jako terapeutka w zakresie uzależnień i przemocy w rodzinie (1998–2002), potem w Towarzystwie Przyjaciół Dzieci w Koszalinie (2003–2006) i następnie jako podinspektor ds. przeciwdziałania alkoholizmowi w Urzędzie Miejskim w Gdańsku. Od 2005 r. prowadziła warsztaty dla rodziców i opiekunów dzieci niepełnosprawnych. W latach 2005–2007 była terapeutką w Wojewódzkim Ośrodku Terapii Uzależnienia od Alkoholu i Współuzależnienia w Gdańsku, pracowała też w Zespole Pomocy Rodzinie przy Miejskiej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.

W 2006 r. została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski a w roku 2015 - Krzyżem Wolności i Solidarności.

Zmarła w wieku 61 lat.



TV

Alia - nowa żyrafa w gdańskim zoo