Gdzie znajduje się tablica?
Z inicjatywą takiego upamiętnienia ks. Bernarda Wieckiego wyszedł gdański IPN. Uroczystość zorganizowano w porozumieniu z proboszczem Bazyliki Mariackiej, ks. prałatem Irenuszem Bradtke.
W niedzielę, 17 marca, o godzinie 12.00., w Bazylice Mariackiej odbyła się msza św. w intencji ks. Bernarda Wieckiego. Po jej zakończeniu, w Kaplicy Królewskiej odsłonięto pamiątkową tablicę.
Życiorys ks. Bernarda Wieckiego
Ksiądz Bernard Wiecki urodził się 29 lutego 1884 r. w Szatarpach koło Kościerzyny. Wychowywał się w rodzinie właściciela ziemskiego Rudolfa i Pauliny z Golińskich. Pochodził ze starej kaszubskiej rodziny szlacheckiej.
Od 1896 r. był uczniem Collegium Marianum w Pelplinie, następnie uczył się w Kościerzynie. Dzięki stypendium polskiego Towarzystwa Pomocy Naukowej w Chełmnie zdał maturę i ukończył Seminarium Duchowne w Pelplinie, gdzie 13 marca 1910 r. przyjął z rąk biskupa sufragana Jakuba Klundera święcenia kapłańskie.
Kapłańskie obowiązki na parafiach w Gdańsku
Był wikariuszem parafii w Pluskowęsach, Papowie Biskupim, Ostródzie, Gdańsku-Emaus, Gdańsku-Oliwie i Skarszewach.
W latach 1918–1923 był wikriuszem w Kaplicy Królewskiej w Gdańsku.
Od 1923 r. pełnił funkcję administratora parafii pw. św. Piotra i Pawła w Wocławach na Żuławach Gdańskich, a potem został proboszczem tej parafii.
W latach 1910–1925 ks. Bernard Wiecki należał do Towarzystwa Naukowego w Toruniu.
Patriotyczna działalność w Wolnym Mieście Gdańsku
W 1934 r. biskup gdański Edward O’Rourke mianował go asystentem kościelnym Towarzystwa Ludowego „Jedność” w diecezji gdańskiej, które stawiało sobie za zadanie chronić polskość i krzewić wartości patriotyczne.
Ks. Bernard Wiecki prowadził aktywną działalność patriotyczną w Wolnym Mieście Gdańsku.
W 1933 r. był jednym z trzech mówców na wiecu przedwyborczym gdańskich Polaków, który zgromadził około 5 tysięcy osób w Hali Targowej w Gdańsku.
W kwietniu 1935 r. w trakcie wyborów do parlamentu Wolnego Miasta Gdańska ks. Bernard Wiecki był kandydatem na posła z listy polskiej na trzeciej pozycji.
Męczeńska śmierć w Stutthof
Od pierwszego dnia II wojny światowej Niemcy prowadzili szerokie działania mające na celu całkowite zniszczenie wszelkich oznak polskości w Wolnym Mieście Gdańsku. Niemiecki akt ludobójstwa „Intelligenzaktion” był skierowany przeciwko działaczom polskich organizacji i stowarzyszeń, przedstawicielom inteligencji oraz polskiemu duchowieństwu.
1 września 1939 r. ks. Bernard Wiecki został aresztowany przez gestapo w Wocławach i przetransportowany do gmachu Victoriaschule, stanowiącej wówczas gdańską siedzibę gestapo, a następnego dnia przewieziony do niemieckiego obozu zagłady Stutthof. Podobnie jak inni polscy księża był brutalnie traktowany.
Kilka dni po przybyciu do obozu został zamknięty na trzy dni w bunkrze oraz pozbawiony jedzenia i picia. W ten sposób Niemcy chcieli siłą wymóc na nim fałszywe przyznanie się do przechowywania broni w kościele.
11 stycznia 1940 r. ks. Bernard Wiecki wraz z grupą 21 Polaków z Wolnego Miasta Gdańska został rozstrzelany w lesie nieopodal obozu Stutthof.
Po aresztowaniach i mordzie polskich księży nastąpiła likwidacja polskiego kościelnego stanu posiadania i dezorganizacja życia religijnego w Wolnym Mieście Gdańsku.
Symboliczne groby gdańskich męczenników, w tym ks. Bernarda Wieckiego, znajdują się na Cmentarzu Ofiar Zbrodni Niemieckich na gdańskiej Zaspie.