Pierwsze protesty w Polsce w 1980 roku wybuchły już w lipcu, m.in. w zakładach lotniczych w Mielcu, zakładach metalurgicznych w Poznaniu i przedsiębiorstwie transportowym w Tarnobrzegu. Sierpień przyniósł kolejną falę strajków: 14 sierpnia 1980 roku od stanowisk pracy na wezwanie pomysłodawców protestu - Jerzego Borowczaka, Bogdana Borusewicza, Bogdana Felskiego, Ludwika Prądzyńskiego i Lecha Wałęsy - odeszli robotnicy Stoczni Gdańskiej im. Lenina.
O wydarzeniach tamtych dni opowiadali w sobotę, 31 sierpnia, podczas tzw. spacerów subiektywnych po wystawie stałej ECS uczestnicy strajków - Jerzy Borowczak i Bogdan Lis.
Jerzy Borowczak - najmłodszy wśród współorganizatorów strajku w Stoczni Gdańskiej im. Lenina w sierpniu 1980 roku. Miał wówczas zaledwie 23 lata, roczny staż pracy w stoczni i opozycyjną przeszłość w Wolnych Związkach Zawodowych Wybrzeża. W trakcie strajku został bliskim współpracownikiem Lecha Wałęsy. Po powołaniu NSZZ „Solidarność” sprawował funkcję wiceprzewodniczącego komisji zakładowej związku z Stoczni Gdańskiej. Po wprowadzeniu stanu wojennego został dyscyplinarnie zwolniony, pracował w gdańskiej Spółdzielni Pracy Usług Wysokościowych.
Bogdan Lis - współautor 21 postulatów strajkowych i sygnatariusz Porozumienia Gdańskiego. Od 1978 roku współpracował z Komitetem Założycielskim Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża. W sierpniu 1980 roku organizował strajk w Elmorze i stanął na czele Komitetu Strajkowego. Dołączył do Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej i objął w nim stanowisko zastępcy przewodniczącego. Delegat na I Krajowy Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego organizował solidarnościowe podziemie.
ZOBACZ WIĘCEJ ZDJĘĆ ZE SPACERÓW
