Zapraszamy Państwa na kolejny podniebny spacer, tym razem po jednej z mniejszych pod względem powierzchni dzielnic Gdańska. Nagranie, przygotowane przez naszego redakcyjnego operatora Dariusza Kwidzińskiego, rozpoczyna się na wysokości Kościoła NMP Królowej Różańca Świętego, popularnie zwanego "Okrąglakiem". Poza świątynią zobaczyć można także okoliczną zabudowę - dominują tu niewielkie jednorodzinne domy. Widać też ul. Gen. Bora-Komorowskiego, ul. Poznańską, ul. Czerwony Dwór z intensywną zabudową mieszkaniową, a także fragment ul. Chłopskiej, która rozdziela dzielnicę od wspomnianego Przymorza Wielkiego.
W 2020 roku zameldowane były tutaj 15123 osoby. Powierzchnia tej dzielnicy wynosi zaledwie 2,27 km kw., co oznacza gęstość zaludnienia na poziomie 6662 osób na km kw.
Trochę historii
Pierwotnie była to wieś założona w połowie XIII wieku przez opactwo cystersów z Oliwy. Szybko jednak zanikła. Na tym terenie w XVII wieku znajdowała się część tzw. Burau, czyli wrzosowisk między Jelitkowem, Brzeźnem a Oliwą, oraz bór sosnowy, którego resztki (około 200 ha) wycięto w 1865 roku, a także zniszczone w 1945 roku: Biały Dwór, Czerwony Dwór i Czarny Dwór.
Przymorze Małe leży na terenach pomiędzy Potokiem Oliwskim na północy, ulicami: Chłopską i Rzeczypospolitej od wschodu, ul. Hynka od południa i torami kolejowymi od zachodu. Pierwsza zabudowa pojawiła się w kwartale ulic: Piastowska - Śląska - Chłopska - Beniowskiego. Budowę rozpoczęto, według projektu Wiesława Andersa, Jerzego Kołodziejskiego i Czesława Swędrzyńskiego, od osiedla między ul. Śląską (kamień węgielny pod pierwszy budynek nr 68 wmurowano 10 VI 1959, pierwsi lokatorzy wprowadzili się w roku 1960) po ul. Piastowską, zakończoną w 1963 r. (49 budynków, 1720 mieszkań).
