Ewa Synowiec studiowała grę na fortepianie w klasie Ludwika Stefańskiego (dyplom z wyróżnieniem w 1967) oraz kompozycję u Bogusława Schaeffera (dyplom w 1973) w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. W latach 1967-68, dzięki stypendium Rządu Francuskiego, kontynuowała studia pianistyczne pod kierunkiem Susanne Roche i Vlado Perlemuttera w Paryżu.
Brała udział w wielu konkursach pianistycznych, do 1978 roku występowała jako pianistka z recitalami i koncertami w kraju oraz za granicą, a później poświęciła się wyłącznie pracy kompozytorskiej. Dwukrotnie została stypendystką Związku Kompozytorów Polskich (1974, 1975). Jej utwory wykonywane były na festiwalach, m.in. we Wrocławiu, w Warszawie („Warszawska Jesień”), Katowicach, Poznaniu, Boswil (w ramach Frauenmusik-Forum), Salzburgu, Zurychu, a grafiki muzyczne (stanowią one blisko połowę jej dorobku kompozytorskiego) wystawiane były w Polsce, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Francji, Austrii, Szwajcarii oraz Kanadzie.
Prowadziła klasę fortepianu i kompozycji w gdańskiej Akademii Muzycznej (od 1991 na stanowisku profesora). Napisała książkę Teatr instrumentalny Bogusława Schaeffera (Akademia Muzyczna w Gdańsku, 1983).
Została uhonorowana m.in. Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki III stopnia (1980) i Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1990).
Ewa Synowiec zmarła 6 marca 2021 roku.
za polmic.pl
