Jak będzie wyglądał pomnik?
Na odsłonięcie pomnika przy ul. Biskupiej 33 zaprasza wszystkich mieszkańców Gdańska Stowarzyszenie Ławeczka Brunona Zwarry.
Organizację założyła w grudniu 2020 r. grupa społeczników. Za cel postawiła sobie upamiętnienie Brunona Zwarry w formie pomnika na Biskupiej Górce.
Przypomnijmy, że w tym roku przypada 105. rocznica urodzin autora "Wspomnień gdańskiego bówki".
Tablica pamiątkowa na 100-lecie urodzin. Brunon Zwarra uhonorowany przez gdańszczan
Konkurs na projekt pomnika Brunona Zwarry Gdański Zarząd Dróg i Zieleni rozstrzygnął w marcu 2023 r.
Z 11 nadesłanych prac jury wyłoniło zwycięską rzeźbę autorstwa Wiesława Kwaka. W obradach komisji konkursowej uczestniczyła córka Brunona Zwarry - Maria Dryżał, która przybliżyła wszystkim mało znane cechy i historie z życia ojca.
Pomnik będzie przedstawiać swobodnie, nieco nonszalancko, stojącego Brunona Zwarrę przypominającego w ten sposób dawnego, portowego bówkę. Postać pisarza opiera się o słupek będący częścią barierki okalającej stojącą obok ławeczkę.
Przez ramię ma przewieszoną kurtkę, na głowie charakterystyczny kaszkiet, a w ręku trzyma gazetę. Za jego plecami znajduje się duże istniejące drzewo oraz miejsce, w którym spędził dzieciństwo i młodość - ul. Biskupia 33. Zamyślony wzrok pisarze skierowany jest na tętniące życiem centrum Gdańska, opisywane w jego książkach.
Autor rzeźby, Wiesław Kwaka, to rzeźbiarz, malarz i rysownik pochodzący z Suchej Beskidzkiej (Małopolskie), absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku.
Polak z Wolnego Miasta Gdańska
Brunon Zwarra urodził się 18 października 1919 r. w Gdańsku. W latach 1926–1928 uczeń Senackiej Szkoły Powszechnej przy Reitergasse (ul. Ułańska), w 1929–1935 Gimnazjum Polskiego.
Od 1935 r. pracował w Emalierni Johannesa Segora we Wrzeszczu. Był członkiem Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Męskiej, Zjednoczenia Zawodowego Polaków i KS Gedania. W 1938 r. uczeń Szkoły Zawodowej Dokształcającej Macierzy Szkolnej. W 1939 r., przed wybuchem wojny, zdał egzamin na pomocnika kupieckiego w gdańskiej Izbie Przemysłowo-Handlowej.
Pod koniec sierpnia 1939 r. udał się do Gdyni z zamiarem wstąpienia do Legionu Gdańskiego. Aresztowany 14 września 1939 r. Więziony w obozie dla Polaków w Nowym Porcie, a od 16 stycznia 1940 r. obozie Stutthof, gdzie spotkał ojca i razem z nim od 20 kwietnia 1940 r. był osadzony w obozie w Sachsenhausen. Zwolniony w kwietniu 1942 r. Powrócił do pracy w emalierni, w lipcu wcielony do IV grupy niemieckiej listy narodowościowej. W latach 1943–1944 działał w „Gryfie Pomorskim”, w sierpniu 1944 r. ukrywał się przed aresztowaniem u wuja w Sikorzynie.
Po wojnie uczestniczył w reaktywacji KS „Gedania” oraz odbudowie zniszczonej emalierni. W 1955 r. zamieszkał w Oliwie. Pracował w różnych miejscach m.in. w Spółdzielni Pracy Rzemieślniczo-Wędliniarskiej „Wybrzeże” i Wydziale Technicznym Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego Gdańsk-Gdynia. Prowadził też własny warsztat produkcji szyldów, ale jako prywatny przedsiębiorca był nękany przez władze.
W 1965 r. spisał relację Alfonsa Lessnaua, jedynego kolejarza, który przeżył hitlerowską egzekucję w Szymankowie 1 września 1939 r. i był świadkiem na procesie gauleitera Alberta Forstera. To rozpoczęło jego literacką działalność. Relacja Alfonsa Lessnaua stała się pierwszą ze zbioru 73 relacji o początkach II wojny światowej w Gdańsku, opublikowanych w tomie "Gdańsk 1939. Wspomnienia Polaków gdańszczan". Wydał także autobiograficzne "Wspomnienia gdańskiego bówki" oraz powieści "Gdańszczanie" i "W gdańskiej twierdzy".
W 1997 r. został uhonorowany Medalem Księcia Mściwoja II. W 2017 r. otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury za stworzenie portretu międzywojennego Gdańska oraz za całokształt pracy twórczej. Zmarł 14 sierpnia 2018 r. Spoczął na cmentarzu w Oliwie. Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Order Odrodzenia Polski (2018).