Zmarł Paweł Huelle, wybitny gdański pisarz, autor m.in. "Weisera Dawidka"
Uroczystość pogrzebowa prof. Zbigniewa Majchrowskiego odbędzie się w piątek, 29 grudnia 2023 roku na Cmentarzu Srebrzysko. O godzinie 11:30 rozpocznie się czuwanie przy urnie w Nowej Kaplicy, odprowadzenie na miejsce spoczynku - o godz. 12.
Prof. Zbigniew Majchrowski
Urodzony 5 lipca 1955 w Sopocie, syn lekarza Juliusza Majchrowskiego i lekarki Ewy, z domu Rosłan, Zbigniew Majchrowski wychowywał się w gdańskim Wrzeszczu. Po maturze w Liceum Ogólnokształcące nr 1 w Gdańsku, w 1973 rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Gdańskim.
W lutym 1974 w studenckim piśmie „Litteraria”, wydawanym przez Koło Naukowe Polonistów Instytutu Filologii Polskiej (IFP) UG, debiutował tekstami: “Taki pejzaż… Szkic do reportażu” (z 1970) i wierszami pt. “Wyznanie” oraz “Ikar” (z 1973). Utwór wyróżniono w konkursie XVI Łódzkiej Wiosny Poetów.
Jako krytyk literacki debiutował w 1975 recenzją wierszy K. Nowosielskiego “Miejsce na brzegu”, opublikowaną w „Dzienniku Bałtyckim”. Uczestniczył w spotkaniach Grupy Sytuacyjnej Poetów i Artystów „Wspólność” (1976-79), a w latach 1976-77 był członkiem redakcji pisma „Litteraria", luźno związanego z grupą.
W 1977 uzyskał magisterium na podstawie pracy „Białe małżeństwo” Tadeusza Różewicza wobec systemu literatury polskiej (promotorem była prof. Maria Janion) i został zatrudniony jako asystent w Zakładzie Teorii Literatury IFP UG.
W pracy badawczej zajął się historią literatury (szczególnie poezji, dramatu, a także teatru) i kultury okresu romantyzmu oraz XX i XXI w., później także problematyką pogranicza sztuk i antropologią.
Praca naukowa
W 1986 Zbigniew Majchrowski uzyskał doktorat na podstawie rozprawy “Dramat poety w twórczości Tadeusza Różewicza” (promotor prof. M. Janion) i stanowisko adiunkta w Zakładzie Dramatu, Teatru i Filmu IFP UG. W 1988 roku został członkiem Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. Od 1991 należał do SPP.
Od 1995 działał w Polskim Towarzystwie Szekspirowskim. W 1999 habilitował się na UG na podstawie rozprawy “Cela Konrada. Powracając do Mickiewicza”. Został redaktorem serii Terytoria Teatru wydawnictwa słowo/obraz terytoria. W tym czasie zajął się także opracowywaniem podręczników literatury polskiej dla liceów i techników.
W 2002 otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego w Zakładzie Literatury Współczesnej IFP UG. W 2006-10 był kierownikiem utworzonego przez siebie Zakładu Antropologii Literatury i Krytyki Artystycznej w IFP UG, następnie pracował w Katedrze Teorii Literatury i Krytyki Artystycznej (obecnie na stanowisku profesora zwyczajnego). W 2007 otrzymał tytuł naukowy profesora. W tymże roku wszedł do Komitetu Nauk o Literaturze PAN.
W 2015 był przewodniczącym Jury 1. Konkursu Dramaturgicznego Strefy Kontaktu, ogłoszonego przez Wrocławski Teatr Współczesny i Miasto Wrocław. Odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej.
Twórczość
Prof. Zbigniew Majchrowski artykuły, recenzje literackie i teatralne zamieszczał m.in. w „Poezji” (1976, 1978), „Tekstach” (1977), „Dialogu” (od 1977 z przerwami). Tu debiutował również w 1977 r. jako krytyk teatralny, artykułem pt. "Świadectwo widza jako wyzwanie rzucone nauce o teatrze". Był członkiem zespołu redakcyjnego serii Transgresje, powstałej jako efekt prowadzonych w 1977-88 przez prof. M. Janion konwersatoriów na UG. Zespół został wyróżniony zbiorową nagrodą „Wiatr od Morza”, przyznaną przez Klub Studentów „Żak” w Gdańsku.
Artykuły i recenzje teatralne Majchrowski ogłaszał także m.in. w „Gazecie Gdańskiej”, „Tytule”, „Teatrze”, „Twórczości”, „Odrze”, „Tygodniku Powszechnym”, „Tekstach Drugich”, „Didaskaliach” (2016).
Redagował z Marią Janion tom "Odmieńcy" (1982) z cyklu „Transgresje”. Opracował zbiór teatraliów Andrzeja Kijowskiego Rytuały oglądania (2005) oraz wybór sztuk teatralnych Ireneusza Iredyńskiego Kreacja. Dramaty (2014) w serii „Dramat polski, Reaktywacja”. Współautor i (współ)redaktor wielu prac zbiorowych, m. in. Balsam i trucizna. 13 tekstów o Mickiewiczu (1993), Od Shakespeare’a do Szekspira (1993), Świat według Themersonów (1994), Mickiewicz. Sen i widzenie (2001), Dramat polski. Interpretacje (2001), Księga Janion (2007), Wojna i postpamięć (2011), Re: Iredyński (2019). Artykuły profesora były tłumaczone na angielski, niemiecki, włoski i litewski.
Był też autorem książek:
- Poezja jak otwarta rana”. Czytając Różewicza, PIW, Warszawa 1993
- Gombrowicz i cień wieszcza , Wyd. Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 1975
- Cela Konrada. Powracając do Mickiewicza, Wyd. słowo/obraz terytoria, Gdańsk 1998
- Różewicz, Wyd. Dolnoślaskie, Wrocław 2002 [seria „A to Polska właśnie”]
- Mickiewicz i wiek dwudziesty , Wyd. słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2006
- Krypta Gustawa, Wyd. Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, Warszawa 2021.
