Więcej wspomnień o zmarłych w ostatnich latach gdańszczanach i osobach związanych z Gdańskiem znajdziesz na specjalnie dedykowanej stronie gdansk.pl/odeszli.
Kazimierz Zimny - sportowe początki
Kazimierz Franciszek Zimny urodził się 4 czerwca 1935 w Tczewie. Tu też uczęszczał do szkoły podstawowej. Wcześnie stracił rodziców, więc po ukończeniu szkoły zawodowej pracował w Pomorskiej Fabryce Gazomierzy w Tczewie,a także jako tokarz w tamtejszych zakładach Technicznej Obsługi Rolnictwa.
Co ciekawe swoją przygodę sportową zaczynał jako wioślarz. Był sternikiem w czwórce wioślarskiej Kolejowego Klubu Sportowego Unia Tczew. Do biegania namówiony został w 1952 przez dojeżdżającego z Gdańska trenera Startu Tczew Tadeusza Tessmera. Trenował w tczewskich klubach. Już w 1954 roku Kazimierz Zimny został mistrzem i rekordzistą (4:01:02) Polski juniorów w biegu na 1500 m. W tym samy roku trafił pod opiekę trenerską Józefa Żylewicza. Rok później zdobył tytuł wicemistrza Polski seniorów w biegu przełajowym na 3000 m i został członkiem kadry narodowej długodystansowców. Po odbyciu służby wojskowej został zawodnikiem sekcji lekkoatletycznej Lechii Gdańsk i otrzymał mieszkanie przy ul. Toruńskiej. Pracował w Gdańskich Zakładach Remontowo-Montażowych w Gdańsku-Oliwie. Równolegle uczył się w Technikum Mechanicznym w Gdyni. Tu też zadał maturę.
Kadra polskich długodystansowców
Należał do grona czołowych polskich lekkoatletów. Był długodystansowcem tzw. „Wunderteamu” Jana Mulaka (obok takich sław jak Zdzisława Krzyszkowiak, Jerzy Chromik, Stanisław Ożóg czy Marian Jochman). Dwukrotnie brał udział w letnich igrzyskach olimpijskich. Podczas Igrzysk w Melbourne w 1956 roku nie ukończył biegu na 5000 m z powodu pęknięcia kości nogi. Natomiast podczas XVII Letnich Igrzysk Olimpijskich w Rzymie w 1960 roku zdobył brązowy medal na tym samym dystansie (startował też na 10 000 m, ale bez powodzenia). Kazimierz Zimny był mistrzem Polski na 1500 m w 1956 roku, na 5000 m w 1960, 1965 i 1966 roku oraz w biegach przełajowych na 8 km (w 1964 roku) i 6 km (w 1966 i 1967 roku). Kilkakrotnie bił rekordy Polski. Zdobył też srebrne medale na Mistrzostwach Europy w Sztokholmie i Belgradzie. Karierę sportową zakończył w 1967 roku, startując na stadionie Lechii w meczu o wejście do I ligi lekkoatletycznej (wygrał bieg na 10 000 m).
Jeszcze w czasie zawodniczej aktywności został trenerem lekkoatletycznym w Lechii. W latach 1974–1975 i 1979 był też trenerem Polskiego Związku Lekkiej Atletyki. W 1969 roku ukończył studia w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego (później Akademia Wychowania Fizycznego im. Eugeniusza Piaseckiego) w Poznaniu i w tym samym roku uzyskał uprawnienia trenerskie I klasy.
W latach 1972–1974 pracował jako nauczyciel WF w Technikum Łączności w Gdańsku, a w latach 1974–1991 w Studium Wychowania Fizycznego Uniwersytetu Gdańskiego. Doktoryzował się w 1980 r. na podstawie pracy „Wpływ stosowanych środków treningowych na wynik sportowy juniorów i juniorek w biegach na średnie i długie dystanse”.
Działalność sportowa i społeczna Kazimierza Zimnego
Kazimierz Zimny od 1980 był aktywnym członkiem i działaczem NSZZ „Solidarność”. Został przewodniczącym regionalnej i wiceprzewodniczący Sekcji Krajowej Kultury Fizycznej i Sportu. Przygotowywał projekt ustawy sejmowej o kulturze fizycznej. Był wieloletnim członkiem Polskiego Komitetu Olimpijskiego, przez cztery kadencje zasiadał w jego Zarządzie. Współzałożyciel (1992) i wiceprzewodniczący Towarzystwa Olimpijczyków Polskich.
Jan Krzysztof Bielecki widział go w swoim rządzie jako ministra sportu, ale Kazimierz Zimny odmówił. Funkcję ministra sportu proponował mu później również Jerzy Buzek, ale też odmówił. Pełnił natomiast funkcję dyrektora Centralnego Ośrodka Sportu w Cetniewie.
Jeszcze przed Maratonem Solidarności, w latach siedemdziesiątych, zainicjował coroczny lekkoatletycznego Memoriału im. Józefa Żylewicza i przez wiele lat był jednym z głównych organizatorów tej imprezy.
- To był człowiek instytucja. Był jednoosobowym biurem Maratonu Solidarności. Tworzył klimat tej imprezy, zabiegał o dotacje. Miał charyzmę, nie tylko jako olimpijczyk, ale też jako dobry człowiek, społecznik i działacz - tak wspomina go Andrzej Trojanowski, który przez wiele lat był dyrektorem Biura Prezydenta Gdańska ds. Sportu.
Kazimierz Zimny dał się poznać jako promotor sportu i kultury fizycznej wśród społeczności lokalnej oraz łączenia różnych środowisk społecznych wokół ważnych idei i celów, między innymi pomysłodawca i główny organizator „Sztafety Św. Wojciecha” z Gniezna do Gdańska (1997) (pobiegł na ostatnim, finalnym odcinku do miejscowości Święty Gaj) oraz współorganizator „Biegów Nadwiślańskich” na trasie Barania Góra–Gdańsk.
Nagrody i wyróżnienia
Za swoją działalność odznaczony został m.in. Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, trzykrotnie srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, Dyplomem Honorowym Polskiego Komitetu Olimpijskiego „Za działalność i zasługi dla rozwoju idei olimpijskiej”, Laurem Jerzego Buzka „za wyjątkowe dokonania" (2001), Medalem 700-lecia Tczewa (1960). W 1955, w plebiscycie „Przeglądu Sportowego” wybrany został najlepszym sportowcem LZS-ów. Wielokrotnie zwyciężał w plebiscytach „Dziennika Bałtyckiego” na najlepszego sportowca województwa gdańskiego. W 2000 roku został wybrany sportowcem wszech czasów Wybrzeża w konkursie „Wieczoru Wybrzeża”. Był Honorowym Obywatel Miasta Tczewa (2015).
