Uroczystość nadania Honorowego Obywatelstwa Miasta Gdańska prof. Joannie Muszkowskiej-Penson odbyła się 26 maja w Europejskim Centrum Solidarności.
Uroczystą sesję Rady Miasta Gdańska, która po raz pierwszy w historii odbyła się w ECS, otworzył Bogdan Oleszek, przewodniczący Rady Miasta Gdańska. Powitał zgromadzonych gości, m.in. prezydenta Lecha Wałęsę z małżonką Danutą, marszałka Bogdana Borusewicza, posłów Małgorzatę Chmiel i Jerzego Borowczaka, prezydenta Pawła Adamowicza i radnych miasta Gdańska.
- W sierpniu 1980 r. prof. Joanna Muszkowska-Penson wspierała strajkujących, a następnie przystąpiła do Solidarności, wspomagając z odwagą w stoczniowców w ich walce o lepsza rzeczywistość - powiedział Bogdan Oleszek. - Życiorys pani profesor może być wzorem patriotycznej postawy dla obecnego pokolenia gdańszczan. Przyznanie godności honorowego obywatelstwa pani profesor jest dowodem że dzisiejszy Gdańsk potrafi docenić zasługi tych, którzy w najlepszy sposób przyczynili się do ukształtowania naszego miasta jako symbolu solidarności i wolności.
Prezydent Lech Wałęsa: - Jeśli komukolwiek jakiś zaszczyt i wyróżnienie należał się w Gdańsku i nie tylko w Gdańsku to na pewno pani profesor. Gratuluję pani i miastu Gdańsk, że wreszcie panią zauważyło.
Podczas uroczystości przemawiali także dyrektor ECS Centrum Basil Kerski, Bożena Rybicka-Grzywaczewska i Jacek Taylor - przyjaciele prof. Penson i prezydent Gdańska Paweł Adamowicz, który powiedział m.in: - Dziś miasto Gdańsk w taki skromny sposób dziękuję pani za wszystko.
Prof. Joanna Muszkowska-Penson nie kryła wzruszenia, powiedziała m.in:
- Zupełnie dla mnie nieoczekiwanie po bardzo trudnym życiu w czasie wojny i pokoju dożyłam wieku sędziwego. Szanowna Rada Miasta Gdańska uznała, że przyznanie mi zaszczytnego tytułu honorowego obywatela nie może dłużej już czekać. Dziękuję gorąco wszystkim, czuję się zaszczycona i uhonorowana tym niespodziewanym i niezasłużonym moim zdaniem wyróżnieniem. Chcę wierzyć, że to nie wyłącznie moja długowieczność jest tego przyczyną.
Życie ukazało mi bowiem z całym tragizmem, że najlepsi, najmądrzejsi, najbardziej prawi, żyli najkrócej (...) Oni nie odbiorą już należnych im zaszczytów. Wojna jest tragedią i moralną katastrofą, a nie jak chcą niektórzy dzisiaj - okazją do bohaterstwa czy zabawą w wojsko. Nie można zamienić pamięci o tragedii wojny w komiks (...) Oto kosztowna nauka, jaką wyniosłam z wojny. Są dwie fundamentalne wartości, które należy chronić. Pierwsza to ludzkie życie i zdrowie. Dlatego postanowiłam być lekarzem. Druga to pokój, dlatego zaangażowałam się w ruch Solidarności i stanęłam u boku Lecha Wałęsy. Nie jestem gdańszczanką z urodzenia, ale to chyba ważniejsze: jestem gdańszczanką z wyboru. Tutaj przepracowałam większość swojego życia i poznałam wielu wspaniałych ludzi. To tutaj
przeżyłam największe wolnościowe zrywy i pierwsze wolne wybory. Te wszystkie daty i wydarzenia łączy jeden człowiek, któremu dziś chcę oddać cześć, jest nim Lech Wałęsa (...).
