Wózek jest dla Aset Alievy, młodej Czeczenki, która ma małą córeczkę. Inni dostali używane ubrania, chemię, środki higieniczne, jedzenie. Dzieci otrzymały artykuły szkolne: bloki, kredki, kleje. Polski Czerwony Krzyż wraz z miastem Gdańsk przeznaczył na pomoc gdańskim Czeczenkom i Czeczenom towary za ok. 3 tysiące złotych. Pieniądze były zbierane ze składek, kwest i akcji PCK.
O domu na gdańskiej Oruni, w którym mieszka kilka rodzin z Czeczeni i jedna z Tadżykistanu, pisaliśmy już w zeszłym roku. Są to azylanci, którzy zamiast czekać latami w ośrodkach dla uchodźców, gdzie nie mogą nawet podjąć pracy, zdecydowali się zamieszkać razem w domu na Oruni, wynajętym od gdańskiego stowarzyszenia Tatarów. Tu razem gospodarują, gotują, szukają pracy, uczą się Polski.
Wspólnie mieszkają tu rodziny z małymi dziewczynkami w wieku przedszkolnym, ale też z nastoletnimi synami, chodzącymi już do gimnazjum. W sumie ponad 20 osób. Mężczyźni w ciągu dnia chodzą do pracy, kobiety zajmują się dziećmi, a część z nich szyje i w ten sposób dorabia do pensji mężów.
Czeczenka Khedi Alieva, która jest nieformalną szefową tej grupy, chce aby kobiety, mężczyźni i dzieci z Czeczeni usamodzielnili się i zintegrowali z miastem.
Dlaczego PCK zdecydowała się pomóc uchodźcom z Czeczenii? Jak tłumaczy Kamil Żuk, dyrektor pomorskiego PCK, ta organizacja nie dyskryminuje i pomaga wszystkim potrzebującym, bez względu na ich pochodzenie, wyznanie czy kolor skóry. - Pomagamy po prostu potrzebującym, a tu były konkretne potrzeby - mówi Żuk. - PCK to organizacja, która nie rozstrzyga i nie wchodzi w naturę konfliktów, jak Rosji z Czeczenią. My jesteśmy neutralni. Po prostu niesiemy pomoc ludziom w biedzie, w czasie wojny, w ubóstwie. Pomagamy Polakom i Czeczenkom. Ba, wolontariusze Czerwonego Krzyża niosą pomoc i czasem niestety giną w Syrii.
Piotr Kowalczuk, wiceprezydent Gdańska, ale także prezes zarządu oddziału PCK w Gdańsku, tłumaczył: - Rząd PiS nie pomaga uchodźcom, więc musi to robić samorząd. Ci Czeczeni to teraz gdańszczanie.
Obdarowane Czeczenki serdecznie dziękowały za pomoc, a dzieci od razu chciały zajrzeć do pudeł ze znakiem Czerwonego Krzyża. Czeczenki przygotowały dla wolonatriuszek i wolontariuszy PCK ucztę dań z Kaukazu.
Khedi Alieva podziękowała i powiedziała, że jej marzeniem jest integracja małej czeczeńskiej społeczności z resztą miasta. - Zapraszam Polki i Polaków do naszego domu na herbatę - powiedziała.
Nie tylko zresztą PCK i miasto włączyły się do pomocy. W domu na Oruni spotkaliśmy Leszka Ogrodnika, na co dzień handlowca z hurtowni elektrycznej Pekar. Ogrodnik mieszka we wsi Lasowice Wielkie pod Malborkiem, ale pracuje w Trójmieście. Tłumaczy, że jego żona, Hanna Ogrodnik, wylosowała w grudniu, w ramach akcji Szlachetna Paczka, właśnie rodzinę czeczeńską z Gdańska: - Los tak chciał - mówi Ogrodnik.
Wraz z żoną odwiedzili dom na Oruni. Okazało się, że potrzebne są farby i pędzle do remontu. A że Hanna Ogrodnik pracuje w firmie Flügger, udało się załatwić je za darmo. Podobnie pan Leszek: gdy okazało się, że potrzeba w domu wymienić oświetlenie, załatwił lampy ledowe, plafony i kinkiety z hurtowni Pekar.
Dlaczego państwo Ogrodnik zdecydowali się na tę pomoc? - Nie mamy uprzedzeń do żadnej religii, w tym do islamu - mówi Ogrodnik. - Gdy się pozna tych ludzi bliżej, to zaskarbiają sobie naszą sympatię i nasze serca. Nie ma znaczenia ich wyznanie czy kolor skóry. To przemili ludzie w potrzebie. My z żoną dzielimy ludzi na dwie kategorie: dobrych i złych.
Leszek Ogrodnik był we wtorek, 7 marca, w domu na Oruni z tamborkiem, czyli częścią do maszyny hafciarskiej. - Tamborek kosztował 200 złotych, zrobiłem więc zrzutkę wśród znajomych. Czeczenki pięknie szyją i chcą na tym zarabiać. Trzeba im pomóc, szkoda ich talentu - mówi Ogrodnik.
Zdaniem Ogrodnika rząd polski robi za mało, żeby pomóc uchodźcom: - Jak moi znajomi uciekli z PRL do Niemiec, zaraz dostali socjal, mieszkanie i lekcje języka. A my tych ludzi nawet nie uczymy polskiego, choć niektórzy są tu już pięć lat! Za słabo pomagamy!
Przedstawiciele PCK zadeklarowali, że będą pomagać czeczeńskim rodzinom z Oruni przynajmniej do czerwca, jeśli nie dłużej.
